Wadowice Górne
wieś w województwie podkarpackim
Wadowice Górne – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie mieleckim, w gminie Wadowice Górne[5][4].
wieś | |
Kościół św. Anny | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2020) |
1217[2] |
Strefa numeracyjna |
14 |
Kod pocztowy |
39-308[3] |
Tablice rejestracyjne |
RMI |
SIMC |
0835101[4] |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu mieleckiego | |
Położenie na mapie gminy Wadowice Górne | |
50°15′48″N 21°17′44″E/50,263333 21,295556[1] |
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0835118 | Piaski | część wsi |
0835124 | Podkościele | część wsi |
0835130 | Wydartuch | część wsi |
0835147 | Zadworze | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Wadowice Górne oraz rzymskokatolickiej parafii św. Anny należącej do dekanatu Radomyśl Wielki.
W Wadowicach Górnych urodził się geolog Edward Passendorfer.
Ludzie związani z Wadowicami Górnymi
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 143584
- ↑ Raport o stanie gminy za rok 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 15 [dostęp 2022-01-21]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1316 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
Linki zewnętrzne
edytuj- Wadowice(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 887 .