Wacław Szokalski
Wacław Walerian Szokalski (ur. 23 sierpnia 1874, zm. 18 lipca 1956) – generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data urodzenia |
23 sierpnia 1874 |
|---|---|
| Data śmierci |
18 lipca 1956 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1925 i 1944–1949 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca okręgu wojskowego |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys
edytujW 1897 roku ukończył Oficerską Szkołę Piechoty w Wilnie, a w 1907 roku Wyższe Kursy Strzeleckie. W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 17 czerwca 1919 roku został przeniesiony z Departamentu III Techniczno-Komunikacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie do II batalionu etapowego w Krakowie na stanowisko dowódcy[1].
11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony w stopniu w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku. W tym czasie pełnił służbę w Departamencie Technicznym Ministerstwa Spraw Wojskowych. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 11. lokatą w korpisie oficerów piechoty. W lipcu 1922 roku został przeniesiony z Rezerwy oficerów sztabowych 2 Armii do 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W lutym 1924 roku został przeniesiony z 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku do 31 pułku piechoty w Łodzi na stanowisko dowódcy[2]. 31 marca 1924 roku został awansowany na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 15 października 1924 roku został zwolniony ze stanowiska dowódcy pułku z równoczesnym odkomenderowaniem do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi, do czasu zakończenia postępowania superrewizyjnego[3]. Z dniem 31 marca 1925 roku został przeniesiony w stan spoczynku z powodu trwałej niezdolności do służby wojskowej stwierdzonej na podstawie przeprowadzonego postępowania rewizyjno-lekarskiego[4]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łódź Miasto II. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr IV. Był wówczas przewidziany do użycia w czasie wojny[5].
12 maja 1944 roku został ponownie przyjęty do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko komendanta Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych, a później Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi. W okresie od 19 kwietnia do 24 września 1945 roku dowodził Okręgiem Wojskowym Nr II, a następnie sprawował funkcję pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej do Spraw Osadników Wojskowych. 25 maja 1945 roku Krajowa Rada Narodowa mianowała go generałem brygady. 31 marca 1949 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł nagle w 1956 roku. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A30-1-12)[6].
Życie prywatne
edytujSyn Mikołaja (1842-1914), urzędnika i Zofii z Malonowskich (1846-1918). W stanie spoczynku mieszkał w Warszawie. Był dwukrotnie żonaty, druga żona Helena z domu Loga[7].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie (po raz 1 i 2 w 1921)[8]
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1946)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1946)
- Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie)
- Order Świętego Stanisława III klasy
- Order Świętej Anny II klasy
- Order Świętej Anny III klasy
- Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939
Przypisy
edytuj- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 70 z 26 czerwca 1919 roku, poz. 2260.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 15 z 19.02.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 110 z 15.10.1924 r.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 lutego 1925 roku, s. 90.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, t. III, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010, ISBN 978-83-7611-801-7, OCLC 833638240., s. 54-55
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 76)
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 54-55.