Wałentyn Mykołajowycz Kriaczko, ukr. Валентин Миколайович Крячко, ros. Валентин Николаевич Крячко, Walentin Nikołajewicz Kriaczko (ur. 27 stycznia 1958 w miasteczku Komsomolśke, w obwodzie charkowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Wałentyn Kriaczko
Pełne imię i nazwisko

Wałentyn Mykołajowycz Kriaczko

Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1958
Komsomolśke

Wzrost

173 cm

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1974 Metalist Charków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1975–1981 Metalist Charków 194 (1)
1982 SKA Kijów 36 (1)
1983 Metalist Charków 3 (0)
1984 Majak Charków 36 (0)
1985–1986 Metalist Charków 27 (0)
1991 Ritm Biełgorod 42 (0)
1992 Salut Biełgorod 30 (0)
1994 Metalist Charków 2 (0)
1997–1998 Salut-JUKOS Biełgorod 43 (0)
W sumie: 413 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1976  ZSRR U-18 ? (?)
1977  ZSRR U-20 ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1994 Metalist Charków (asystent)
1994–1995 Temp Szepietówka (asystent)
1995 Temp-Adwis Chmielnicki
1998–2001 Arsenał Charków
2001–2002 Metalist Charków (asystent)
2002–2003 Metalist Charków
2003–2004 Helios Charków
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera piłkarska

edytuj

Kariera klubowa

edytuj

Wychowanek Internatu Sportowego w Charkowie oraz klubu Metalist Charków, w barwach którego w 1975 rozpoczął karierę piłkarską. W 1982 służył w wojskowej drużynie SKA Kijów, po czym powrócił do Metalista Charków. W 1984 występował w farm-klubie Majak Charków. W 1986 przedwcześnie zakończył karierę piłkarską w rodzimym Metaliście z powodu arytmii serca. Potem jeszcze po kilku latach przerwy bronił barw klubów Ritm Biełgorod, Salut Biełgorod, Metalist Charków i Salut-JUKOS Biełgorod[1].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Jako piłkarz radzieckiej reprezentacji U-18 w 1976 zdobył Mistrzostwo Europy U-18 na Węgrzech, a z reprezentacją U-20 w 1977 Mistrzostwo Świata w Tunezji.

Kariera trenerska

edytuj

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W latach 1986–1993 trenował dzieci w DJuSSz Metalist Charków. Na początku lat 90. XX wieku również grał w rosyjskim zespole Ritm Biełgorod. Potem pomagał trenować Metalist Charków, a w 1994 nawet wychodził na boisko w składzie pierwszej drużyny. W końcu 1994 razem z Łeonidem Tkaczenkę przeniósł się do Tempa Szepietówka. Po rozformowaniu klubu od sierpnia do listopada 1995 prowadził Temp-Adwis Chmielnicki[2]. W 1998 roku został zaproszony na stanowisko głównego trenera początków nowo utworzonego klubu Arsenał Charków, który trenował do 2001 r., a następnie powrócił do Metalista, gdzie od lipca 2001 roku był asystentem Mychajła Fomenko[3]. W listopadzie 2002 objął prowadzenie Metalista Charków, z którym pracował w tym charakterze do maja 2003. Potem do kwietnia 2004 prowadził inny charkowski klub Helios Charków.

Sukcesy i odznaczenia

edytuj

Sukcesy klubowe

edytuj

Sukcesy reprezentacyjne

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj