Ta strona nie ma wersji oznaczonej – możliwe, że nie została przejrzana pod kątem jakości.

WEM Lotos, wóz ewakuacji medycznej skonstruowany w Hucie Stalowa Wola na bazie gąsienicowego transportera opancerzonego MT-LB[2][3].

WEM Lotos
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Huta Stalowa Wola

Typ pojazdu

transporter opancerzony

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3 + 4
lub 3 + 8

Historia
Prototypy

1987

Produkcja

do 1988

Egzemplarze

ok. 6 sztuk

Dane techniczne
Silnik

JMZ 8-cylindrowy silnik wysokoprężny
o mocy 240 KM[1]

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

450 l

Pancerz

7 – 14 mm

Długość

6,454 m

Szerokość

2,86 m

Wysokość

ok. 2,20 m

Prześwit

0,4 m

Masa

9700 kg
bojowa: 11 900 kg

Moc jedn.

20,16 KM/t

Nacisk jedn.

0,46 kg/cm²[1]

Osiągi
Prędkość

61,5 km/h
w wodzie: 5 km/h

Zasięg pojazdu

500 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

pływający

Rowy (szer.)

2,41 m

Ściany (wys.)

0,61 m

Kąt podjazdu

35°

Przechył boczny

25°[1]

Dane operacyjne
Uzbrojenie
brak
Wyposażenie
nosze 4 sztuki

Konstrukcja

edytuj

Transporter MT-LB był produkowany przez HSW od 1976 roku z przeznaczeniem wyłącznie na eksport[4]. Na jego bazie opracowano w konstrukcje, z których jednak tylko kilka jako pojazdy wsparcia, wyprodukowane w niewielkich seriach, zostało przyjętych na uzbrojenie Wojska Polskiego, takich jak m.in. WPT Mors (pierwsza wersja), Irys (ZWD-1), Przebiśnieg[5]. W 1987 został opracowany prototyp wozu ewakuacji medycznej. Kadłub pojazdu spawany był z blachy pancernej o grubości od 7 do 14 mm. Układ jezdny składał się z 6 par pojedynczych kół nośnych z bandażami gumowymi, mocowanych na wałkach skrętnych, oraz 2 kół napędowych (z przodu) i 2 napinających (z tyłu)[1][6]. Podwyższony kadłub w stosunku do pierwowzoru pozwolił na pomieszczenie noszy dla czterech rannych, lub po złożeniu górnych noszy umożliwiał ewakuację 8 żołnierzy w pozycji siedzącej. Przedział sterowania z kierowcą i sanitariuszem – dowódcą załogi, był połączony z przedziałem transportowym wąskim przejściem po prawej stronie transportera[7]. W przedziale transportowym na przedniej grodzi, zamontowano siedzisko dla sanitariusza. W latach 1987–1988 HSW wyprodukowała kilka egzemplarzy opancerzonego wozu obsługi sanitarnej, jednak z braku zamówień nie wszedł on do produkcji seryjnej i na wyposażenie wojska[8][6][5]. Według niepotwierdzonych informacji wozy zostały sprzedane do jednego z krajów afrykańskich na początku lat 90. XX w.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Suworow 2005 ↓, s. 22.
  2. Nowe otwarcie [online], Huta Stalowa Wola S.A. [dostęp 2024-10-21] (pol.).
  3. Sztafeta [online], Gdzie te wozy z tamtych lat [dostęp 2024-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-13].
  4. Kajetanowicz 2010 ↓, s. 12–18.
  5. a b Jerzy Reszczyński, Zanim powstał Krab cz. II: Jak Goździk stał się polski [online], defence24.pl, 8 stycznia 2023 [dostęp 2024-10-21] (pol.).
  6. a b Kajetanowicz 2010 ↓, s. 12–18.
  7. Suworow 2005 ↓, s. 21.
  8. Pancerna „menażeria” z Huty Stalowa Wola | Sztafeta.pl [online], 7 września 2024 [dostęp 2024-10-21] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Kajetanowicz. Prace nad rozwojem sprzętu pancernego w Polsce – przegląd lat 1955–1990. „Poligon”. 5(22)/2010, wrzesień-październik 2010. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
  • Siergiej Suworow. MT-LB. Służba prodołżajetsia. „Tiechnika i Woorużenije”. Nr 5/2005, maj 2005. (ros.).