Włodzimierz Migoń
Włodzimierz Migoń (ur. 7 sierpnia 1911 w Tarnowie, zm. 23 maja 1987 w Warszawie) – dyplomata, przewodniczący Wojewódzkich Rad Narodowych (WRN) w Szczecinie (1950 i 1957–1962), Poznaniu (1950–1953) i Lublinie (1954–1955).
| Data i miejsce urodzenia |
7 sierpnia 1911 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 maja 1987 |
| Miejsce spoczynku |
Cmentarz Wojskowy na Powązkach |
| Zawód, zajęcie |
urzędnik |
| Edukacja |
wykształcenie średnie |
Życiorys
edytujPrzez 2 lata studiował prawo w Poznaniu, działał w Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej. 1932–1934 pracował w Śląskim Urzędzie Wojewódzkim. W 1941 wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). Po wojnie został pełnomocnikiem Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych w Żninie, gdzie do 1948 był starostą. Następnie został wicewojewodą poznańskim, a w 1949 szczecińskim. W 1950 był przewodniczącym WRN w Szczecinie, a 1950–1953 w Poznaniu. 1953–1954 był starszym instruktorem w Urzędzie Rady Ministrów. 1954–1955 przewodniczący WRN w Lublinie, po powrocie do Warszawy do 1957 był sekretarzem i zastępcą szefa Kancelarii Rady Państwa. Po 1962 przeszedł do służby dyplomatycznej i został powołany na stanowisko ambasadora PRL w Gwinei[1].
Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII30-3-11)[2].
Odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy II klasy (1959)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Gazeta Białostocka, nr 144, 13 czerwca 1962, str. 2
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Odznaczenia państwowe dla najbardziej zasłużonych, "Trybuna Ludu", nr 201, 22 lipca 1959, s. 6.