Włodzimierz Lengauer
Włodzimierz Lengauer (ur. 17 sierpnia 1949 w Jeleniej Górze) – polski historyk starożytności, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2005–2008 dziekan Wydziału Historycznego UW, w latach 2008–2012 prorektor Uniwersytetu Warszawskiego.
 Włodzimierz Lengauer (2013) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia starożytna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1975 |
| Habilitacja |
1985 |
| Profesura |
18 czerwca 1996 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Zakład |
Zakład Historii Starożytnej |
| Stanowisko |
Kierownik |
| Dziekan | |
| Wydział |
Wydział Historyczny |
| Okres spraw. |
2005–2008 |
| Prorektor ds. Badań Naukowych i Współpracy z Zagranicą | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Okres spraw. |
2008–2012 |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
Życiorys
edytuj
Uzyskał magisterium na Uniwersytecie Warszawskim w 1971, doktorat i habilitację odpowiednio w 1975 i w 1985. W 1996 otrzymał od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej tytuł naukowy profesora. W 1999 objął stanowisko profesora zwyczajnego UW. Jest zatrudniony w Instytucie Historycznym UW od 1971. W latach 1996–2008 kierownik Zakładu Historii Starożytnej IH UW. W latach 2005–2008 dziekan Wydziału Historycznego UW. W latach 2008–2012 prorektor ds. Badań Naukowych i Współpracy z Zagranicą.
W latach 1979–1981 otrzymał stypendium Fundacji im. Aleksandra von Humboldta (Uniwersytet w Trewirze). Inne stypendia badawcze i wykłady gościnne: Bonn, Kolonia, Konstancja, Besançon, Paryż (École des Hautes Études en Sciences Sociales).
Jest autorem licznych publikacji z zakresu historii starożytnej Grecji, uznanym specjalistą w badaniach nad grecką religią i kulturą, w tym nad "Hieroi logoi" - tajnymi naukami starożytnych Greków[1]. Należy do Polskiego Towarzystwa Filologicznego, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Komitetu Głównego olimpiady historycznej, Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN.
Do 2012 był wiceprzewodniczącym Zarządu Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci.
Wolnomularz, członek Wielkiej Loży Narodowej Polski.[2]
Uczniowie
edytujWypromował co najmniej sześciu doktorów. Do grona jego uczniów należą m.in. Łukasz Niesiołowski-Spanò i Aleksander Wolicki[3].
Główne osiągnięcia, nagrody, odznaczenia
edytujW 2014 otrzymał z rąk ambasadora Francji francuski Order Palm Akademickich[4].
W 2001 za wybitne zasługi w działalności na rzecz dzieci otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[5].
W 2012 roku otrzymał Nagrodę im. św. Grzegorza Peradze[6].
Publikacje (wybór)
edytuj- Greek Commanders in the 5th and 4th Centuries B.C. Politics and Ideology: A Study of Militarism, Warszawa 1979
- Pojęcie równości w greckich koncepcjach politycznych. Od Homera do końca V wieku p.n.e., Warszawa 1988
- Religijność starożytnych Greków, Warszawa 1994
- Starożytna Grecja okresu archaicznego i klasycznego, Warszawa 1999
- Storia dell' antichità in URSS (1917–1956), w: Index. Quaderni camerti di studi romanistici, t. 28, 2000, s. 89–116;
- Cenzus wieku dla członków ateńskiej boule, w: Przegląd Historyczny, t. 92, 2001, s. 155–160
- Dionizos. Trzy szkice, Kraków 2020
- Eros Greków, Kraków 2023
Życie prywatne
edytujW 2019 roku w wywiadzie dla Polityki publicznie powiedział, że jest gejem i ateistą[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Włodzimierz Lengauer. "Hieroi logoi" : tajne nauki starożytnych Greków?. „Ars Regia”. Tom 2, Numer 1(2) (1993). s. 13-34.
- ↑ Wordpress, Posts Tagged ‘prof. Włodzimierz Lengauer’, Dokąd się ścigamy? [online]
- ↑ System Wspomagania Wyboru Recenzentów [online], recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2018-12-10].
- ↑ Uroczystość wręczenia wysokich francuskich odznaczeń wybitnym osobom. ambafrance-pl.org, 19 marca 2014. [dostęp 2014-03-21].
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP z 19 czerwca 2001 r. o nadaniu orderów i odznaczeń [online], www.infor.pl [dostęp 2018-12-10] (ang.).
- ↑ Laureaci Nagrody im. św. Grzegorza Peradze [online], studium.uw edu.pl [dostęp 2024-04-28].
- ↑ Agnieszka Krzemińska: Czym różni się pederasta od pedofila? Wywiad z Włodzimierzem Lengauerem. Polityka, 28 maja 2019. [dostęp 2019-06-06].