Włodzimierz Kirszner
Włodzimierz Kirszner (ur. 3 marca 1939 w Lasopolu, zm. 29 lipca 1991 w Rzeszowie) – polski fotoreporter.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
fotoreporter |
| Narodowość |
polska |
Życiorys
edytujUrodził się 3 marca 1939 w Lasopolu w ówczesnej II Rzeczypospolitej (obecnie rejon kostopolski na Ukrainie)[1]. Jego rodzice ponieśli śmierć podczas II wojny światowej[1]. Wychowywał się w domach dziecka na obszarze Lubelszczyzny[1]. Od połowy lat 50. był zatrudniony w Lubelskiej Drukarni Prasowej na stanowisku linotypisty[1]. Od tego czasu rozwijał pasję fotograficzną[1]. Pod koniec 1967 przeprowadził się na Rzeszowszczyznę i podjął pracę w Rzeszowskich Zakładach Graficznych jako składacz linotypowy[1].
Od 1970 był członkiem Rzeszowskiego Towarzystwa Fotograficznego[1]. Od 1972 pracował jako laborant fotograficzny w Oddziale CAF w Rzeszowie pod okiem Damazego Kwiatkowskiego[1][2]. Od maja 1974 pracował w dzienniku „Nowiny”[2]. Równolegle zdobył wykształcenie uzupełniające w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, po czym został zatrudniony w redakcji gazety na etacie dziennikarskim[2]. Był wieloletnim fotoreporterem „Nowin”[3][1][1][4][5]. Dokumentując miejsca i wydarzenia z wielu dziedzin docierał często do trudno dostępnych rejonów[4][5]. W sposób szczególny był związany z Bieszczadami, gdzie fotografował przyrodę[2]. W wydaniach „Nowin” ukazywały się również wykonywane przez niego reprodukcje zdjęć[6]. Łącznie wykonał dla redakcji „Nowin” ponad 300 tys. zdjęć[1]. Poza publikacjami fotograficznymi tworzył także relacje i teksty, drukowane na łamach „Nowin”[7][8]. Należał do Oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej w Rzeszowie[3].
Był żonaty z Zofią[5][9], miał córkę Dagmarę i syna Kamila[2]. Zmarł śmiercią tragiczną 29 lipca 1991[3][2]. Po raz ostatni był widziany w niedzielę 28 lipca 1991 wieczorem, po czym następnego dnia rano jego zwłoki zostało znalezione na betonowym podłożu u podnóża stromej skarpy, położonej naprzeciw zamku rzeszowskiego w centrum miasta[1]. W tej sprawie dochodzenie podjęła policja i prokuratura, zaś za najbardziej prawdopodobną przyczynę śmierci przyjęto nieszczęśliwy wypadek[1]. Został pochowany na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie 1 sierpnia 1991[10][11].
Poeta Jan Szelc napisał w 1991 wiersz pt. Cena chwili. Pamięci Wł. Kirsznera, wydany w tomikach poezji pt. Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki z 1993[12] oraz pt. Odmawiam góry z 2004[13]. Staraniem Oddziału PTTK w Brzozowie, Muzeum Regionalnego PTTK w Brzozowie, redakcji „Nowin” oraz Urzędu Gminy Nozdrzec zorganizowano I Zlot Dziennikarzy „Szlakami Włodka Kirsznera”, zakończony 28 listopada 1992 w Ośrodku Wypoczynkowym Krośnieńskich Hut Szkła w Nozdrzcu (dawny pałac Skrzyńskich)[4][5]. Na zakończenie tej imprezy wyłoniono laureata „Konkursu im. Włodka Kirsznera” na zdjęcie roku w prasie regionalnej (zwycięzcą został Igor Witowicz, autor zdjęcia pt. Cmentarz Łyczakowski, opublikowanego w wydaniu „Nowin” z 1 listopada 1992)[4][5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m Żegnaj Włodku. „Nowiny”. Nr 146, s. 1-2, 30 lipca 1991.
- ↑ a b c d e f Wanda Mołoń: Wielkie nazwiska Nowin: Włodzimierz Kirszner. nowiny24.pl, 2009-09-17. [dostęp 2017-12-21].
- ↑ a b c Włodzimierz Kirszner. Nekrologi. „Nowiny”. Nr 146, s. 2, 30 lipca 1991.
- ↑ a b c d prc. I Zlot Dziennikarzy Szlakami Włodka Kirsznera. „Nowiny”. Nr 232, s. 1-2, 26 listopada 1992.
- ↑ a b c d e Janusz Pawlak. I Zlot Dziennikarzy Szlakami Włodka Kirsznera. Gościnny Nozdrzec. „Nowiny”. Nr 232, s. 1-2, 26 listopada 1992.
- ↑ Piotr Cyrek. Na turystycznym szlaku. Taka sobie mieścina. „Nowiny”. Nr 129, s. 5, 5-7 lipca 1991.
- ↑ Włodzimierz Kirszner tytuł = Chcieć to móc!. „Nowiny”. Nr 49, s. 1, 29 lutego 1988.
- ↑ Włodzimierz Kirszner. Pamięci gen. Wł. Sikorskiego. „Nowiny”. Nr 125, s. 1, 1 lipca 1991.
- ↑ Kondolencje. „Nowiny”. Nr 149, s. 2, 2-4 sierpnia 1991.
- ↑ Zawiadomienie o pogrzebie Włodzimierza Kirsznera. „Nowiny”. Nr 147, s. 2, 31 lipca 1991.
- ↑ Pożegnanie Włodka. „Nowiny”. Nr 149, s. 1, 2-4 sierpnia 1991.
- ↑ Jan Szelc: Gwiazda Małej Rawki / Święte Buki. Sanok: 1993, s. 90.
- ↑ Jan Szelc: Odmawiam góry. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2004, s. 50. ISBN 83-919470-7-6.