Włodycy

Ten artykuł od 2009-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Włodycy – warstwa drobnego i szeregowego rycerstwa istniejącego w średniowiecznej Polsce. W XV wieku jej członkowie zasilili w większości szeregi drobnej szlachty.

Istota i pochodzenie włodyków stanowią przedmiot naukowych sporów. Zapewne mianem tym określano w Polsce wszystkich rycerzy (dostojników oraz drobne rycerstwo). W okresie formowania się stanu szlacheckiego (od połowy XIII w.) słabsze ekonomicznie jednostki spośród stanu rycerskiego (być może też tzw. rycerstwo służebne)^[1] utworzyły grupę społeczną usytuowaną poniżej panów feudalnych i wyższego rycerstwa, dobrze widoczną min. w Małopolsce, na Mazowszu. Główszczyzna za zabicie włodyki była dwukrotnie niższa niż za rycerza, a dwa razy wyższa niż za woja kreowanego z sołtysa lub kmiecia (militi autem creato de sculteto vel de kmethone), zwanego panoszą^[2]. Niższa od rycerskiej, a wyższa od panoszej, była też nawiązka. Wraz z rozwojem przywilejów stanowych w XV wieku nastąpił zanik włodyków, których pewna część zasiliła szeregi drobnej szlachty, bądź znaleźli się w stanie mieszczańskim lub chłopskim.

Zobacz też

Przypisy

↑ Michał Sczaniecki Powszechna historia państwa i prawa (kilka wydań) paragraf 124 „Ministeriałowie” – nazywa włodyków odpowiednikiem ministeriałów, niższej szlachty w Rzeszy, pochodzącej od ludności niewolnej, przypisanej do ziemi i zobowiązanej do służby wojskowej.
↑ Romuald Hube: Ustawodawstwo Kazimierza Wielkiego, Warszawa 1881, s. 109n i 134.
Oswald Balzer: Skartabelat w ustroju szlachetstwa polskiego, Kraków 1911, s. 1–5, 21.
Stanisław Kutrzeba: Mężobójstwo w prawie polskiem XIV i XV wieku, Kraków 1907, s. 131n.

[1] Michał Sczaniecki Powszechna historia państwa i prawa (kilka wydań) paragraf 124 „Ministeriałowie” – nazywa włodyków odpowiednikiem ministeriałów, niższej szlachty w Rzeszy, pochodzącej od ludności niewolnej, przypisanej do ziemi i zobowiązanej do służby wojskowej.

[2] Romuald Hube: Ustawodawstwo Kazimierza Wielkiego, Warszawa 1881, s. 109n i 134.
Oswald Balzer: Skartabelat w ustroju szlachetstwa polskiego, Kraków 1911, s. 1–5, 21.
Stanisław Kutrzeba: Mężobójstwo w prawie polskiem XIV i XV wieku, Kraków 1907, s. 131n.

[1]

[2]