Władysław Segda

	; Władysław Segda (ok. 1926)
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1895 ; Przemyśl
Data śmierci	1994
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Polska
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata

Władysław Segda
	; Adam Papée i Władysław Segda (z prawej) w 1934
	podpułkownik broni pancernych
Pełne imię i nazwisko	Władysław Hipolit Segda
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1895 ; Przemyśl
Data i miejsce śmierci	1994 ; Edynburg
	Przebieg służby
Lata służby	1915–1945
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	5 Dywizjon Żandarmerii; Dywizjon Szkolny Żandarmerii; 1 Dywizjon Żandarmerii; 3 Batalion Pancerny
Stanowiska	oficer śledczy; oficer mobilizacyjny
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Hipolit Segda (ur. 25 maja 1895 w Przemyślu, zm. 1994 w Edynburgu) – polski szermierz, dwukrotny medalista olimpijski, oficer żandarmerii Wojska Polskiego II RP i broni pancernej Polskich Sił Zbrojnych, w 1986 mianowany pułkownikiem przez władze II RP na uchodźstwie.

Życiorys

Władysław Hipolit Segda urodził się 25 maja 1895 roku w Przemyślu, w rodzinie Kazimierza i Marii z Łaszkiewiczów. Był jednym z pionierów szermierki sportowej w Polsce, nie tylko jako zawodnik, ale także działacz Polskiego Związku Szermierczego oraz PKOl. Walczył we wszystkich broniach, w każdej zostając indywidualnym mistrzem Polski (łącznie 13 tytułów). Trzy razy brał udział w igrzyskach olimpijskich (1928–1936), zdobywając brązowe medale drużynowo na IO w Amsterdamie i IO w Los Angeles. W tej samej konkurencji zdobył też brązowe medale na mistrzostwach świata w Liège (1930) i mistrzostwach świata w Warszawie (1934). Startował w barwach AZS Kraków, Legii Warszawa oraz Warszawianki.

W czasie I wojny światowej służył w Armii Austro-Węgier. 23 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika i przydzielony do żandarmerii^[1]^[2]. 1 czerwca 1921 pozostawał na ewidencji 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie^[3].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 57. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii^[4]. Z dniem 5 października 1925 roku został przeniesiony służbowo do Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu na roczny kurs szermierczy w charakterze hospitanta^[5]. W 1928 roku pełnił służbę dywizjonie szkolnym żandarmerii w Grudziądzu^[6]. 6 lipca 1929 roku otrzymał przeniesienie do 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie^[7].

Na turnieju szermierczym rozegranym w dniach 18–21 września 1923 roku, w trakcie „Głównych Igrzysk Sportowych o Mistrzostwo Wojska Polskiego” zajął I miejsce w szpadzie wśród oficerów^[8].

Na rozegranym w dniach 6–8 maja 1927 roku w Warszawie konkursie szermierczym o mistrzostwo Wojska Polskiego zwyciężył we florecie wśród oficerów^[9].

Na rozegranych w dniach 24–26 lutego 1933 roku we Lwowie zawodach szermierczych o mistrzostwo wojska zwyciężył w szermierce na szable wśród oficerów, w grupie olimpijskiej i został mistrzem wojska na 1933 rok^[10].

Na majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W 1939 roku pełnił służbę na stanowisku oficera mobilizacyjnego 3 batalionu pancernego w Warszawie^[11]. Walczył w kampanii wrześniowej, później w Polskich Siłach Zbrojnych. Po wojnie pozostał na emigracji. W 1986 roku został awansowany na pułkownika w korpusie oficerów broni pancernej.

Jego wnuczka, profesor Dorota Segda, jest znaną polską aktorką i nauczycielem akademickim^[12].

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[13]
Order Zasługi IV klasy (Węgry, zezwolenie w 1933)^[14]

Zobacz też

Przypisy

↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r., poz. 68.
↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 3 z 14 stycznia 1919 r., poz. 148.
↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 403, 863.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 292. Rocznik oficerski 1923, s. 1057, 1064.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 103 z 9 października 1925 roku, s. 558.
↑ Rocznik oficerski 1928, s. 672, 675.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199. Rocznik oficerski 1932, s. 288, 791.
↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 marca 1924 r., poz. 164.
↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 6 lipca 1927 r., s. 295.
↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 maja 1933 r., obwieszczenie Biura Ogólno Organizacyjnego M.S.Wojsk. L. 2560-11 Wyszk.
↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939 roku, Księgarnia Akademicka, Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, Kraków 2006, s. 282, 793.
↑ Dorota Segda szczerze o pracy z Danielem Olbrychskim – Kultura i Sztuka – Kultura wysoka i masowa dziennik.pl [online], kultura.dziennik.pl [dostęp 2017-11-27] .
↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.
↑ Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 292, 11 listopada 1933.

Bibliografia

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
Władysław Hipolit Segda. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2016-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-30)].

[1] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 r., poz. 68.

[2] Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 3 z 14 stycznia 1919 r., poz. 148.

[3] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 403, 863.

[4] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 292. Rocznik oficerski 1923, s. 1057, 1064.

[5] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 103 z 9 października 1925 roku, s. 558.

[6] Rocznik oficerski 1928, s. 672, 675.

[7] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199. Rocznik oficerski 1932, s. 288, 791.

[8] Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18 marca 1924 r., poz. 164.

[9] Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 6 lipca 1927 r., s. 295.

[10] Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26 maja 1933 r., obwieszczenie Biura Ogólno Organizacyjnego M.S.Wojsk. L. 2560-11 Wyszk.

[11] Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939 roku, Księgarnia Akademicka, Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, Kraków 2006, s. 282, 793.

[12] Dorota Segda szczerze o pracy z Danielem Olbrychskim – Kultura i Sztuka – Kultura wysoka i masowa dziennik.pl [online], kultura.dziennik.pl [dostęp 2017-11-27] .

[13] M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu rozwoju sportu”.

[14] Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 292, 11 listopada 1933.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]