Władysław Lonc
Władysław Lonc (ur. 31 maja 1930 w Urzejowicach[1], zm. 21 sierpnia 2003 we Wrocławiu[2]) – polski profesor nauk rolniczych w zakresie doświadczalnictwa rolniczego, genetyki i hodowli roślin[3]
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk rolniczych | |
| Specjalność: doświadczalnictwo rolnicze, genetyka, hodowla roślin | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Władysław Lonc studiował na kierunku rolnictwo w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu, otrzymując w 1953 dyplom magistra inżyniera. W 1961 został doktorem nauk rolniczych[4] na podstawie pracy Studia nad aklimatyzacją Sorghum vulgare Per (promotor – prof. Tadeusz Ruebenbauer). W 1969 po przedłożeniu rozprawy Zmienność i odziedziczalność cech morfologicznych sorga otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych[5]. Tytuł profesora nadzwyczajnego nadano mu w 1981, a stanowisko profesora zwyczajnego – w 1992[2].
W latach 1970–1994 był kierownikiem Katedry Hodowli Roślin i Nasiennictwa Wydziału Rolniczego Akademii Rolniczej we Wrocławiu[5]. Był członkiem Komitetu Fizjologii, Genetyki i Hodowli Roślin Polskiej Akademii Nauk (1976–2003) oraz Rad Naukowych: Instytutu Genetyki Roślin PAN (1984); Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin (1980–1995); Centralnego Laboratorium Przemysłu Tytoniowego (1984–1990); Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa (1971–1974); Rady Hodowlano-Nasiennej przy Zjednoczeniu Hodowli Roślin i Nasiennictwa (1974–1982) i kuratorem krajowym badań nad zastosowaniem metod matematycznych w genetyce i hodowli roślin (1978–1990). Odbył 7 zagranicznych staży naukowych[5]. Twórca i opiekun naukowy 5 ogólnopolskich sympozjów z genetyki ilościowej roślin uprawnych oraz 410 seminariów z genetyki, hodowli roślin i nasiennictwa, które odbywały się raz w tygodniu w Katedrze w semestrze zimowym w latach 1970–2000[5][1][2].
Profesor Władysław Lonc wypromował 9 doktorów i 84 magistrów inżynierów. Recenzował 18 habilitacji i 33 prac doktorskich, wiele publikacji naukowych oraz projektów badań i sprawozdań z ich wykonania. Opublikował 168 prac w czasopismach naukowych i wydawnictwach specjalistycznych, w tym 78 prac oryginalnych[6][6].
Został pochowany we Wrocławiu na cmentarzu Osobowickim[2].
Wybrane publikacje
edytuj- Zmienność i odziedziczalność cech morfologicznych sorga. „Hod. Rośl. Aklim.” 1969, 13, s. 401-412
- Zagadnienia odziedziczalności cech. „Hod. Rośl. Biul. Branż.” 1970, 5, s. 18-21
- Odziedziczalność i postęp genetyczny cech użytkowych mieszańców F2 pszenicy ozimej. „Zesz. Probl. Post. Nauk Roln”. 1983, 290, s. 169-180 (wsp. Stanisław Białowąs)
- Analiza ścieżek Wrighta komponentów plonu linii i mieszańców F1 pszenicy ozimej. „Zesz. Probl. Post. Nauk Roln”. 1989, 382, s. 127-132 (wsp. Władysław Kadłubiec, Stanisław Jedyński, Józef Strugała)
- Złoty Krzyż Zasługi (1978)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982)
- medal „Zasłużony dla Wydziału Rolniczego Akademii Rolniczej” (1995)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1998)
- medal „Za zasługi dla Akademii Rolniczej we Wrocławiu” (2001)[8]
- nagrody Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki oraz Rektora
Przypisy
edytuj- ↑ a b Maciej Roman Bombicki. Kto jest kim w Polsce nowego Millenium 2000-2002. Polska Narodowa Oficyna Wydawnicza 2004, s. 328. EAN 8389002019
- ↑ a b c d Władysław Lonc w witrynie Muzeum Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu (dostęp 13.10.2024)
- ↑ Prof. dr hab. Władysław Lonc, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-06-16].
- ↑ Władysław Lonc. „Dzieje Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”. Wyd. II rozsz. pod red. Andrzeja Koteckiego, Tadeusza Szulca, Jakuba Tyszkiewicza. Wyd. Uniw. Przyr. we Wrocławiu, Wrocław 2011, s. 304. ISBN 978-83-7717-058-8 (dostęp 13.10.2024)
- ↑ a b c d Dzieje Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wyd. II rozsz. pod red. Andrzeja Koteckiego, Tadeusza Szulca, Jakuba Tyszkiewicza. Wyd. Uniw. Przyr. we Wrocławiu, Wrocław 2011, s. 290, 301, 564. ISBN 978-83-7717-058-8 (dostęp 13.10.2024)
- ↑ a b Złota Księga Nauki Polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków. Red. K. Pikoń. Wydawnictwo Helion Gliwice 2001, s. 293. ISBN 83-719-7432-9
- ↑ Kto jest kim w Polsce. Edycja IV. Wydawnictwo Polskiej Agencji Informacyjnej S.A. Warszawa 2001, s. 524. ISBN 83-223-2691-2.
- ↑ Dzieje Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wyd. II rozsz. pod red. Andrzeja Koteckiego, Tadeusza Szulca, Jakuba Tyszkiewicza. Wyd. Uniw. Przyr. we Wrocławiu, Wrocław 2011, s. 93. ISBN 978-83-7717-058-8 (dostęp 13.10.2024)