Władysław Lewandowski

polski historyk

Władysław Lewandowski (ur. 14 czerwca?/27 czerwca 1917 w Melitopolu, zm. 19 sierpnia 1999 w Toruniu) – polski historyk specjalizujący się w historii wojskowości XIX i XX wieku.

Władysław Lewandowski
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1917
Melitopol

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1999
Toruń

doktor nauk humanistycznych
Specjalność: historia wojskowa XIX i XX w.
Alma Mater

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

1962

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Rakietowych i Artylerii

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Historia

edytuj

Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej. Uczęszczał do Szkoły Fundacji W. i A. Górskich w Warszawie, potem do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Służył w 3 Pułku Szwoleżerów, po jego rozbiciu w kampanii wrześniowej trafił do Oflagu II C Woldenberg.

Po wojnie pracował w Dyrekcji Głównej Księgarni Wojskowej (1947–1948), jako zastępca kierownika redakcji prawno-historycznej Spółdzielni Wydawniczo-Handlowej „Książka i Wiedza” (1948–1952). W 1952 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracował na Uniwersytecie Warszawskim (1952–1955) oraz w WSP w Warszawie (1954–1955). W 1955 roku został zatrudniony na UMK. W 1962 roku uzyskał tam stopień doktora. Tematem jego rozprawy była Działalność polityczno-społeczna Walentego Józefa Wincentego Zwierkowskiego 1788-1859, a promotorem Witold Łukaszewicz. W 1970 roku uzyskał tytuł docenta. W latach 1972–1974 był zastępcą dyrektora Instytutu Historii i Archiwistyki UMK. Od 1979 roku do przejścia na emeryturę w 1987 roku był kierownikiem Zakładu Historii Wojskowej. Pracował też w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii (1980–1987).

19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[1].

Twórczość

edytuj
  • Bohdan Baranowski, Władysław Lewandowski, Nietolerancja i zabobon w Polsce w wieku XVII i XVIII, wyd. Książka i Wiedza (wyd. I – 1950[2], wyd. II – 1987).

Przypisy

edytuj
  1. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  2. Nietolerancja i zabobon w Polsce w wieku XVII i XVIII. catalog.hathitrust.org

Bibliografia

edytuj
  • Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 420, ISBN 83-231-1988-0.

Linki zewnętrzne

edytuj