Władysław Huzik
Władysław Jan Huzik[1] (ur. 18 maja 1945 w Łodzi, zm. 2004[2]) – polski literat, dziennikarz i antykwariusz[2].
 Władysław Huzik, rysunek | |
| Imię i nazwisko |
Władysław Jan Huzik |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1945 |
| Data śmierci |
2004 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Życiorys
edytujUczył się w Zasadniczej Szkole Elektronicznej w Zduńskiej Woli, zaczął wówczas (1973) pisać wiersze[3]. W 1969 roku ukazał się jego reportaż pt. Tkalnie bez pyłu o łódzkich tkalniach w „Odgłosach”[4]. Publikował w „Nowym Medyku”, „Współczesności”, „Kulturze”, „Literaturze”[5]. Debiutował zbiorem opowiadań Te małe gnojki w nocy[6]. Około 1983 roku urodził mu się syn Sebastian[7]. Od 1989 roku zajmował się sprzedażą książek, w 2003 roku prowadził dwa antykwariaty w Warszawie, jeden miał powierzchnię 50 m² i mieścił się przy ul. Koszykowej 63, a drugi, Pałac Starej Książki[7] Chimera II przy ul. Działdowskiej[8], miał powierzchnię 800 m²[9][10] – był to największy warszawski antykwariat[7] (po jego śmierci był prowadzony przez Piotra Huzika[11], następnie przez syna Sebastiana do września 2007 roku[12], gdy został zamknięty z powodu zadłużenia[13]). Założył i prowadził Oficynę Wydawniczą Exlibris[10]. Był członkiem Związku Literatów Polskich[10]. Zostawił po sobie dług o wartości około pół miliona złotych, dlatego syn odmówił przyjęcia spadku po ojcu[7].
Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa
edytujBył zarejestrowany przez Służbę Bezpieczeństwa w latach 1967–1990 jako TW „Matrat”[14][2][15]. Jego oficerem prowadzącym był por. Stefan Jończyk[5]. Dla Służby Bezpieczeństwa zajmował się m.in. Jerzym Andrzejewskim, Kazimierzem Brandysem, Arturem Międzyrzeckim, Czesławem Miłoszem, Markiem Nowakowskim[5].
Twórczość
edytuj- Te małe gnojki w nocy, nowele, Wydawnictwo Iskry, 1971[6][1], „Exlibris”, 1992[1]
- Notatki do dni pierwszych, opowiadania, Wydawnictwo Łódzkie, 1975[1]
- Dworska szkoła jazdy, reportaż, Iskry, 1981[1]
- Złodzieje i mecenasi, reportaż literacki (wydane razem z: Gorzkim smakiem awansu Dionizego Sidorskiego, Małą rodzinną mafią Jana Lewandowskiego oraz Gwiazdą Ekspresu Reporterów Danuty Kwapiszewskiej), seria Ekspres Reporterów, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981[1]
- Ukradzione twarze, powieść kryminalna, seria Klub Srebrnego Klucza, Iskry, 1985[1], „Exlibris”, 1993[1](przełożona na język czeski przez Anettę Bajakovą, wydana pt. Ukradené tváře, Mladá fronta, 1988[1]; przełożona na język niemiecki przez Huberta Schumanna, wydana pt. Gestohlene Gesichter, Neues Leben, cop. 1988[1]),
- Przychodzi baba do lekarza, publikacja humorystyczna (z ilustracjami Juliana Bogdanowicza), Oficyna Wydawnicza „Exlibris”, 1989[1]
- Zwariowany eskulap, publikacja humorystyczna (z ilustracjami Ludwika Szaleckiego), Oficyna Wydawnicza „Exlibris”, 1989[1]
Prace redakcyjne
edytuj- Pielęgnowanie chorych, Złota Seria Medycyny Niekonwencjonalnej, Oficyna Wydawnicza Exlibris, 1991 (opracowanie redakcyjne)[1]
- Szalone seksolatki (anegdoty i dykteryjki tylko dla dorosłych), „Exlibris”, 1992 (redaktor naczelny)[1]
- Historyjki o Szkotach (anegdoty i dykteryjki tylko dla dorosłych), „Exlibris”, 1992 (redaktor naczelny)[1]
- „Kubusiowe Zagadki. Dwutygodnik dla dzieci”, „Exlibris”, wydawany od 1992 przez „Exlibris” (redaktor naczelny)[1]
- Homeopatia (poradnik medyczny), „Exlibris”, 1992 (opracowanie redakcyjne)[1]
- Zapomniane metody leczenia (poradnik medyczny), „Exlibris”, 1992 (opracowanie redakcyjne)[1]
- Historyjki o zwierzątkach (anegdoty i dykteryjki tylko dla dorosłych), „Exlibris”, 1992 (redaktor naczelny)[1]
- Jak to robią Francuzi? (anegdoty i dykteryjki tylko dla dorosłych), „Exlibris”, 1992 (redaktor naczelny)[1]
- Jak to robią Anglicy? (anegdoty i dykteryjki tylko dla dorosłych), „Exlibris”, 1992 (redaktor naczelny)[1]
- Ach! Ci okropni gówniarze! (anegdoty i dykteryjki tylko dla dorosłych), „Exlibris”, 1992 (redaktor naczelny)[1]
- Zabij mnie, glino!… (anegdoty i dykteryjki o policjantach), „Exlibris”, 1992 (redaktor naczelny)[1]
- Ty świnio Bruner!… (o Stirlitzu, Klossie, Czapajewie i tajnych agentach), „Exlibris”, 1993 (redaktor naczelny)[1]
- Jak to robią jankesi?, „Exlibris”, 1993 (redaktor naczelny)[1]
- W 80 żartów dookoła świata (dowcipy i dykteryjki wyłącznie dla dorosłych), „Exlibris”, 1993 (redaktor naczelny)[1]
- Kiedy upał w Chałupach (dowcipy i dykteryjki wyłącznie dla dorosłych), „Exlibris”, 1993 (redaktor naczelny)[1]
- Podróże kształcą (dowcipy i dykteryjki wyłącznie dla dorosłych), „Exlibris”, 1994 (redaktor naczelny)[16]
- Pan Prezydent powiedział… (czyli 120 nieprzyzwoitych anegdot i przypowiastek o Lechu Wałęsie), Exlibris, 1995 (redaktor naczelny)[1]
- Humor żydowski (czyli dowcipy i dykteryjki wyłącznie dla dorosłych), Exlibris, 1995 (redaktor naczelny)[1]
- Gdy się papież uśmiecha, anegdoty o Janie Pawle II, Oficyna Wydawnicza „Mini-Books”, 2003 (redaktor naczelny)[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad Władysław Huzik [rekordy bibliograficzne]. [w:] NUKAT [on-line]. Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ a b c Sebastian Ligarski, Patryk Pleskot. Twórcy o twórcach w PRL. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 2 (24), 2014. Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. ISSN 1427-7476.
- ↑ Czesław Mirosław Szczepaniak. Pożegnanie (1945–2004). „Gazeta Wyborcza Olsztyn”, s. 4, 2004-11-10.
- ↑ Władysław Huzik. Tkalnie bez pyłu. „Odgłosy”. 10 (592). s. 5.
- ↑ a b c TW „MATRAT” i jego raporty. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ a b „Polonistyka”, s. 58, 1972.
- ↑ a b c d mag: Pałac Starej Książki nie zostanie zamknięty. [w:] wyborcza.pl Warszawa [on-line]. Agora SA, 2004-12-13. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ Cezary Polak: Antykwariat na Woli. [w:] wyborcza.pl Warszawa [on-line]. Agora SA, 2003-01-26. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ Ewa Likowska: Buszujący w książkach. [w:] Tygodnik „Przegląd” [on-line]. 2004-05-16. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ a b c „Książki. Magazyn Literacki”, 2003.
- ↑ Pałac starej książki. [w:] polskieradio24.pl [on-line]. 2005-06-10. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ Pożegnanie Pałacu Starej Książki. [w:] TVN24 [on-line]. 2007-09-21. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ Pałac Starej Książki. [w:] polskieradio.pl [on-line]. 2007-09-25. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ Stefan Pastuszewski: Dla przyzwoitości…. [w:] Akant. Miesięcznik Literacki [on-line]. Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych, 2017-08-20. [dostęp 2020-04-14].
- ↑ Stanisław Bereś: Twórczość za pieniądze bezpieki. W: Monety, banknoty i inne środki wymiany. Pieniądz w dyskursach kultury. Piotr Kowalski (red.). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2010, s. 248. ISBN 978-83-229-3093-9.
- ↑ Podróże kształcą [rekord bibliograficzny]. [w:] Katalog BN [on-line]. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2020-04-14].