Władysław Holewiński
Władysław Eustachy Józefat Holewiński (ur. 19 września 1834 w Białej Podlaskiej, zm. 8 października 1919 w Warszawie) – polski prawnik, profesor Szkoły Głównej Warszawskiej i Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, członek Komisji Kodyfikacyjnej RP.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk prawnych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Profesura | |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Jagielloński – 1900 Uniwersytet Franciszkański we Lwowie – 1900 | |
| Uczelnia | |
| Dziekan Wydziału Prawa UW | |
Życiorys
edytujBył synem Jana (inspektora szkolnego, dyrektora Instytutu Pedagogicznego w Warszawie) i Anny z Borkowskich. Uczęszczał do gimnazjum w Lublinie, w latach 1853-1857 studiował prawo na uniwersytecie w Petersburgu; studia zakończył ze stopniem kandydata praw. Uzupełniał studia we Francji i w Niemczech. W 1861 uzyskał w Petersburgu magisterium prawa na podstawie pracy O stosunkach majątkowych między małżonkami, w razie niezawarcia umowy przedślubnej.
Podjął następnie pracę w wymiarze sprawiedliwości; był podprokuratorem przy trybunale cywilnym w Warszawie (1861-1863), dyrektorem Kancelarii (1863-1872) i dyrektorem Wydziału Kryminalnego (1872-1876) Komisji Rządowej Sprawiedliwości, prezesem Departamentu Cywilnego Izby Sądowej Warszawskiej (1876-1897). Od 1862 był jednocześnie związany ze Szkołą Główną Warszawską, gdzie kierował Katedrą Prawa Cywilnego i Handlowego, a w 1866 został mianowany profesorem zwyczajnym. Od 1869 kierował analogiczną katedrą Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1869-1880 przewodniczył Sądowi Akademickiemu, 1872-1878 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa.
Na uniwersytecie petersburskim obronił w 1872 doktorat z prawa cywilnego (na podstawie pracy O proischiżdienii i dielenii objaziatielstw). Był cenionym wykładowcą. Brał udział w pracach nad nowym rosyjskim kodeksem cywilnym; nie przyjął proponowanej mu godności członka Senatu rosyjskiego. Wcześniej zaliczał się do przeciwników powstania styczniowego.
W 1907 był w gronie członków założycieli Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, w 1917 nadano mu godność członka honorowego. Był również współtwórcą (1881) i wieloletnim prezesem (od 1900) Kasy im. Mianowskiego, a także prezesem honorowym Warszawskiego Towarzystwa Prawniczego. Odebrał doktoraty honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Franciszkańskiego we Lwowie. Krótko przed śmiercią został mianowany profesorem honorowym Uniwersytetu Warszawskiego oraz członkiem Komisji Kodyfikacyjnej RP. Z małżeństwa z Anielą z Wosińskich miał trzy córki i dwóch synów. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (aleja pod katakumbami, miejsce 18, 19)[1].
Zajmował się prawem zobowiązań, prawem rzeczowym i prawem porównawczym. W pracy O zobowiązaniach podług Kodeksu Napoleona (1869)[2] dokonał szerokiej analizy porównawczej kodeksu Napoleona wobec prawa rosyjskiego wraz z szerokim komentarzem i jako pierwszy w polskiej nauce prawa przedstawił podstawy teorii zobowiązań. Z innych jego prac naukowych można wymienić:
Przypisy
edytuj- ↑ Cmentarz Stare Powązki: HOLEWIŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-06].
- ↑ O zobowiązaniach podług kodeksu Napoleona [online], polona.pl [dostęp 2019-07-30].
- ↑ Władysław Holewiński, Rzut oka na szkoły prawa rzymskiego we Włoszech i we Francyi [online], Odb.: Themis Polska. Ser. 2 t. 1 posz. 1, polona.pl [dostęp 2019-07-29].
- ↑ Władysław Holewiński, O użyczeniu : z pozostałego rękopisu [online], Odb.: Gazeta Sądowa Warszawska., polona.pl [dostęp 2019-07-30].
Bibliografia
edytuj- Biogramy uczonych polskich, Część I: Nauki społeczne, zeszyt 1: A-J, Wrocław 1983
- Józef Litwin, Władysław Holewiński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom IX, 1960-1961
Linki zewnętrzne
edytuj- Prace Władysława Holewińskiego w bibliotece Polona