Władysław Ciepielowski
Władysław Ciepielowski[a] (ur. 3 czerwca 1893 w Dzikowcu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosną 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
kierownik 2 Okręgowego Urzędu PWiWF |
| Główne wojny i bitwy | |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytuj
Urodził się 3 czerwca 1893 we wsi Dzikowiec, w rodzinie Walentego i Kazimiery[2][3]. Przed wybuchem I wojny światowej uczęszczał do c. k. II Gimnazjum w Rzeszowie[4][5].
Od sierpnia 1914 pełnił służbę w 3. kompanii VI batalionu Legionów Polskich w stopniu sierżanta–podoficera za frontem[5]. Później służył w 1 pułku piechoty. 15 marca 1915 w gimnazjum w Nowym Sączu złożył przyśpieszony (wojenny) egzamin maturalny[6].
W 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do 17 pułku piechoty. W jednostce służył do 1934[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. 18 lutego 1928 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 32. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W tym samym roku pełnił funkcję komendanta obwodowego przysposobienia wojskowego[9]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy batalionu KOP „Czortków”[10]. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1935 i 24. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11][12]. W 1939 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisku kierownika 2 Okręgowego Urzędu Przysposobienia Wojskowego i Wychowania Fizycznego[13]. Obowiązki kierownika urzędu łączył z funkcją dowódcy Wołyńskiej Półbrygady ON[14].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[3], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[15]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3664[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7114[b]
- Krzyż Niepodległości – 13 kwietnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17][18]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1933 „za zasługi na polu bezpieczeństwa publicznego oraz pracy społecznej”[19][20]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[21]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[22][23]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 3 sierpnia 1928 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”[24][25]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[21][3]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[21][3]
Upamiętnienie
edytuj5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[26][27][28]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[29][30][31].
Został upamiętniony symboliczną inskrypcją na pomniku katyńskim na Cmentarzu Pobitno w Rzeszowie[32]
Twórczość
edytuj- Zarys historji wojennej 17-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław II Ciepielowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie Władysława I Ciepielowskiego (ur. 14 kwietnia 1893), kapitana podlekarza rezerwy[1].
- ↑ Władysław Ciepielowski wypełniając 11 marca 1934 kwestionariusz kawalera Orderu Virtuti Militari podał, że posiada krzyż z wybitym numerem „7213”. Numer ten został przekreślony, a obok, innym charakterem pisma, został wpisany numer „7114”[16]. Krzyż z numerem „7213” został nadany pośmiertnie sierżantowi Kazimierzowi Kublinowi.
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 173, 413, 1160, 1238.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 70.
- ↑ Sprawozdanie 1914 ↓, s. 84, ukończył klasę VIIa.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Nowym Targu za rok szkolny 1914/15 str. 53.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 173, 413.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 45.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 33, 182.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 69.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 14.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 513.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 541.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 362.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 282.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928, s. 403.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1928, s. 262.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 4 [dostęp 2024-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Władysław Ciepielowski. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2023-05-06].
Bibliografia
edytuj- Ciepielowski Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.72-6515 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-06-20].
- X. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. II Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1914. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1914.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.