Władysław Banaczyk
Władysław Banaczyk (ur. 31 października 1902 w Gołoszycach, zm. 1 września 1980 w Poznaniu[1]) – polski adwokat, polityk ruchu ludowego.
 Władysław Banaczyk | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy | |
| Okres |
od 1947 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 14 lipca 1943 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujBył uczniem Gimnazjum im. Bartosza Głowackiego w Opatowie (1918–1921) i Miejskim Gimnazjum Filologicznym Miejskim w Kaliszu (1921–1923). Maturę zdał eksternistycznie w 1925[1]. Od 1926 studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim. W czasie studiów był członkiem Polskiej Akademickiej Młodzieży Ludowej, w latach 1928–1932 prezesem poznańskiej organizacji PAML, w latach 1928–1930 równocześnie prezesem Ogólnopolskiego Związku Akademickiej Młodzieży Ludowej[1]. Był jednym z założycieli powstałego w 1927 Wielkopolskiego Związku Młodzieży Wiejskiej, jego wiceprezesem (1927–1928 i 1929–1930), sekretarzem generalnym (1928–1929) i prezesem (1930–1936)[1]. Od 1926 należał do PSL „Piast”, od 1930 był członkiem jego Rady Naczelnej i członkiem Zarządu Głównego, a także sekretarzem Zarządu Okręgowego tej partii w Poznaniu. Od 1931 należał do Stronnictwa Ludowego, które powstało w wyniku zjednoczenia trzech partii ludowych, w tym PSL „Piast”. Był członkiem Rady Naczelnej SL[1].
W 1933 ukończył studia prawnicze, następnie pracował jako aplikant adwokacki. W sierpniu 1937 organizował w Wielkopolsce strajk chłopski. 29 sierpnia 1937 został aresztowany pod zarzutem inspiracji zamachu na Adama Koca i zwolniony dopiero 25 sierpnia 1939[1]. W czasie pobytu w więzieniu został w maju 1938 wybrany sekretarzem Zarządu Wojewódzkiego SL w Poznaniu[1].
We wrześniu 1939 był jednym z organizatorów Komitetu Obywatelskiego i Ochotniczej Straży Obywatelskiej w Poznaniu. W listopadzie 1939 został aresztowany przez Gestapo, jednak uciekł i przez Słowację i Węgry przedostał się do Francji. W latach 1940–1945 był członkiem Komitetu Zagranicznego SL, od kwietnia 1940 do lutego 1942 kierownikiem Wydziału Społecznego Prezydium Rady Ministrów[1].
W latach 1942–1943 był wiceprezesem Rady Narodowej RP II kadencji[1]. Wchodził w skład Komitetu dla Spraw Kraju w 1943[2]. Od 14 lipca 1943 do 24 listopada 1944 był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Stanisława Mikołajczyka[1].
W lipcu 1945 powrócił do Polski, był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego, w tym jego Rady Naczelnej i Zarządu Wojewódzkiego w Poznaniu[1]. Był doradcą polskiej delegacji na konferencji poczdamskiej[1]. W październiku 1945 został z ramienia PSL posłem do Krajowej Rady Narodowej, w kadencji 1947–1952 – był posłem na Sejm RP (Ustawodawczy) z ramienia PSL, od 1949 do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, którego został członkiem[1].
Od 1945 do 1976 pracował w Poznaniu jako adwokat[1].
Pochowany na cmentarzu parafialnym w Puszczykowie.
Przypisy
edytuj
Bibliografia
edytuj- Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, wyd. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1989, s. 28–29.
- Leksykon historii Polski z 1995.