Władimir Kotielnikow
Władimir Aleksandrowicz Kotielnikow (ros. Владимир Александрович Котельников, ur. 24 sierpnia?/6 września 1908 w Kazaniu, zm. 11 lutego 2005 w Moskwie) – radziecki fizyk radiowy, elektronik, dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1969 i 1978).
Data i miejsce urodzenia |
6 września 1908 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
11 lutego 2005 |
doktor nauk technicznych | |
Specjalność: radiotechnika, radioastronomia | |
Alma Mater |
Moskiewski Instytut Energetyczny |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
edytujStudiował w Moskiewskiej Wyższej Szkole Technicznej im. Baumana i w Moskiewskim Instytucie Energetycznym, który ukończył w 1930, pracował w Naukowo-Badawczym Instytucie Łączności Armii Czerwonej, 1931-1938 był asystentem i docentem Moskiewskiego Uniwersytetu Energetycznego. W latach 1938–1941 kierował katedrą Moskiewskiego Uniwersytetu Energetycznego, był również inżynierem i głównym inżynierem w Instytucie ds. Radia i kierownikiem laboratorium w Centralnym Instytucie Łączności Ludowego Komisariatu Poczt i Telegrafów, 1941–1943 kierował laboratorium Państwowego Związkowego Instytutu Przemysłowo-Eksperymentalnego nr 56 w Ufie, a 1943–1944 szefem Wydziału Łączności Rządowej NKWD ZSRR. W latach 1944–1980 był profesorem, kierownikiem katedry i dziekanem Wydziału Radiotechnicznego Moskiewskiego Instytutu Energetycznego, 1953–1954 zastępcą dyrektora, 1954–1987 dyrektorem, a 1987–2005 dyrektorem honorowym Instytutu Radiotechniki i Elektroniki Akademii Nauk ZSRR/Rosyjskiej Akademii Nauk. W 1939 zbudował unikalną wielokanałową aparaturę telefoniczno-telegraficzną, zainstalowaną na trasie Moskwa-Chabarowsk, w 1947 utworzył „sektor prac specjalnych dla prowadzenia badań naukowych w celu stworzenia broni rakietowej”, w 1953 został akademikiem Akademii Nauk ZSRR. W 1960 podjął pracę w dziedzinie radioastronomii, prowadząc eksperymenty dotyczące radiolokacji planet – Wenus (1961–1964), Merkurego (1962), Marsa (1963) i Jowisza (1963). Jego badania umożliwiły rozpoczęcie przez ZSRR programu Wenera i wysłanie sond Wenera 15 i Wenera 16. W latach 1971–1980 był deputowanym, a 1973–1980 przewodniczącym Rady Najwyższej RFSRR, 1979–1989 sprawował mandat deputowanego do Rady Najwyższej ZSRR.
W 1974 r. został członkiem zagranicznym PAN[1].
Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim.
Osiągnięcia
edytujJego wczesne prace dotyczyły teoretycznych ograniczeń transmisji danych przez różne media, takie jak komunikacja bezprzewodowa („eter”) i przewodowa, w kontekście wczesnej teorii informacji i przetwarzania sygnałów. Ważne w tej pracy jest uwzględnienie próbkowania sygnałów[2]. Wprowadza pojęcie przepustowości, które odnosi się do maksymalnej szybkości, z jaką informacja może być przesyłana przez kanał komunikacyjny bez błędów. Praca Kotelnikowa stanowiła podstawę dla rozwoju komunikacji cyfrowej, omawiając wpływ szumów na przepustowość transmisji oraz porównując efektywność różnych mediów transmisyjnych[3].
Odznaczenia i nagrody
edytuj- Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (dwukrotnie – 13 marca 1969 i 5 września 1978)
- Order Lenina (sześciokrotnie)
- Order „Za zasługi dla Ojczyzny” I klasy (21 września 2003)
- Order Za Zasługi dla Ojczyzny II klasy (6 lipca 1998)
- Order Rewolucji Październikowej (5 września 1983)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (5 września 1988)
- Order „Znak Honoru”
- Nagroda Leninowska (1964)
- Nagroda Stalinowska (dwukrotnie – 1943 i 1946)
- Nagroda Rady Ministrów ZSRR
- Odznaka Za Zasługi dla Moskwy (26 sierpnia 2003)
- Złoty Medal im. Łomonosowa Akademii Nauk ZSRR (1981)
- Złoty Medal im. Popowa Akademii Nauk ZSRR (1974)
- Złoty Medal im. Kiełdysza Akademii Nauk ZSRR (1987)
- Złoty Medal im. A. G. Bella (2000)
Przypisy
edytuj- ↑ Kotielnikov, Vladimir A., [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-10-20] .
- ↑ V.A. Kotel’nikov , On the Transmission Capacity of the “Ether” and Wire in Electrocommunications, [w:] John J. Benedetto, Paulo J.S.G. Ferreira (red.), Modern Sampling Theory. Mathematics and Applications, Boston, MA: Birkhäuser Boston, 2001, s. 27–45, DOI: 10.1007/978-1-4612-0143-4_2, ISBN 978-1-4612-6632-7 (ang.).
- ↑ Sampling of Signals and Discrete Mathematical Methods, [w:] Tom J. Moir , Rudiments of Signal Processing and Systems, Springer International Publishing AG, 2022, s. 103–136, DOI: 10.1007/978-3-030-76947-5_5, ISBN 978-3-030-76947-5 (ang.).