Węglik wolframu

Węglik wolframu, WC – nieorganiczny związek chemiczny zawierający wolfram i węgiel, podobny do węgliku tytanu (TiC). Ma najwyższą (6000 °C) temperaturę wrzenia spośród znanych związków. Z powodu jego dużej twardości używa się go w narzędziach tnących, pociskach, wygładzarkach i łożyskach, jako tańszą i bardziej odporną na działanie temperatury alternatywę diamentu. Węglik wolframu jest również używany, ze względu na odporność na zarysowania, w jubilerstwie (bransoletki do zegarków, obrączki ślubne).

Węglik wolframu

Struktura α-WC
Sferyczny węglik wolframu. Obraz z SEM w powiększeniu 950×
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	WC
Masa molowa	195,85 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	12070-12-1
PubChem	25504
Właściwości Gęstość 15,63 g/cm³ (18 °C); ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 0,0001 g/l (20 °C) Temperatura topnienia 2870 °C Temperatura wrzenia 6000 °C
Niebezpieczeństwa Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Substancja nie jest klasyfikowana jako niebezpieczna według europejskich kryteriów.
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Węglik wolframu jako niezwykle rzadki minerał o nazwie Qusongite jest znany od 1986 jako formacja naturalna, a od 2007 uznawany jest za niezależny minerał. Nie jest on jednak wydobywany, ponieważ łatwiej go wyprodukować na skalę przemysłową z wolframu i węgla.

Produkcja

Proszek węglika wolframu wytwarza się przez bezpośrednie nawęglanie wolframu za pomocą węgla. W tym celu mieszaniny metalu z sadzą lub grafitem ogrzewa się w temperaturze 1400–2000 °C w próżni lub w atmosferze wodoru.

Przykłady wykorzystania

• 
  Noże
• 
  Pierścień
• 
  Pierścionek ślubny
• 
  Małe wiertła i frezy