Voldemārs Beišāns

Voldemārs Beišāns
Państwo	ZSRR
Pochodzenie	Łotwa
Data i miejsce urodzenia	21 września 1921 ; Madona
	Sukcesy
	1961, 1963: Łotewska Formuła 3 (mistrz); 1961: Sowiecka Formuła 3 (II wicemistrz); 1962: Sowiecka Formuła 3 (wicemistrz); 1964: Sowiecka Formuła 4 (wicemistrz)

Voldemārs Beišāns (ur. 21 września 1921 w Madonie) – radziecki (łotewski) kierowca rajdowy i wyścigowy, odznaczony tytułem Mistrza Sportu ZSRR.

Biografia

Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał w Lipawie, gdzie zaangażował się w amatorskie wyścigi motocyklem BMW, a także grał w piłkę nożną na pozycji bramkarza. Następnie pracował w Rydze jako taksówkarz. Reprezentując zespół RTP, wygrał długodystansowy wyścig (4000 km) przez ZSRR. Do początku lat 60. uczestniczył w rajdach samochodowych, rezygnując z tego po dyskwalifikacji w Rajdzie Tartu 1960. Następnie rywalizował w wyścigach samochodowych. Był jednym z pierwszych Łotyszy, który otrzymał Estonię 3. Beišāns zamontował do tego pojazdu importowany z Włoch gaźnik, zwiększając moc samochodu do 60 KM. W 1961 roku kierowca wygrał wyścig na torze Mežaparks, zdobywając tym samym tytuł mistrza Łotewskiej Formuły 3. W klasyfikacji Sowieckiej Formuły 3 był natomiast trzeci w klasyfikacji końcowej, zajmując m.in. drugie miejsce na torze Newskoje Kolco^[1]. Beišāns zajął również trzecie miejsce w międzynarodowym wyścigu na Newskoje Kolco, który wygrał Curt Lincoln^[2]. W sezonie 1962 został wicemistrzem ZSRR, wygrał również wyścig o nagrodę Kaleva. Rok później natomiast wygrał wyścigi o mistrzostwo Litwy i Łotwy. W 1964 roku wystartował w Sowieckiej Formule 4, wygrywając zawody na Nemanskoje Kolco i zdobywając wicemistrzostwo serii. W 1966 roku był trenerem i mechanikiem łotewskich kierowców: Alfrēdsa Ābolkalnsa, Viktorsa Tjaguņenki i Jūlijsa Vinte, którzy zdobyli pierwsze trzy miejsca w klasyfikacji Sowieckiej Formuły 4. W 1969 Beišāns po raz ostatni wystartował w wyścigu samochodowym, zajmując Seliją F4 siódme miejsce w wyścigu na torze Bikernieki. Po zakończeniu kariery sportowej był zawodowym kierowcą, zajmował się także hodowlą psów rasy borzoj^[1].

Wyniki w Sowieckiej Formule 3

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach		Pkt.	Msc.
1961						6	3
1961	DOSAAF Ryga	Estonia 3	IMZ	?	2	6	3
1962						10	2
1962	DOSAAF Ryga	Estonia 3	IMZ	3	3	10	2

Przypisy

↑ ^a ^b Voldemārs Beišāns. racinghistory.lv. [dostęp 2019-11-11]. (łot.).
↑ Международные гонки на приз ЦАМК СССР. ussr-autosport.ru. [dostęp 2019-11-11]. (ros.).

[rhlv-1] Voldemārs Beišāns. racinghistory.lv. [dostęp 2019-11-11]. (łot.).

[2] Международные гонки на приз ЦАМК СССР. ussr-autosport.ru. [dostęp 2019-11-11]. (ros.).

[1]

[2]