Vjekoslav Noršić
Vjekoslav Noršić (ur. 8 czerwca 1880 w Samoborze, zm. 16 stycznia 1953 tamże) – chorwacki historyk i duchowny[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
historyk, duchowny |
| Narodowość |
Życiorys
edytujW 1904 roku ukończył studia teologiczne na Uniwersytecie w Zagrzebiu. W latach 1904–1913 sprawował posługę w Novej Bukovicy, Donjej Stubicy, Ivancu, Stenjevacu i Maču. Następnie w latach 1913–1946 był proboszczem parafii w Bedekovčinie i Brdovcu[1].
Na przełomie XIX i XX wieku był założycielem bibliotek w Samoborze, Novej Bukovicy i Bedekovčinie. Pracował jako konserwator zabytków w państwowej komisji Trójjedynego Królestwa Chorwacji, Slawonii i Dalmacji, a także po powstaniu Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców (lata 1913–1915 i 1916–1920). Inwentaryzował zabytki na terenie Hrvatskiego zagorja. W pracy naukowej szczególną wagę przykładał do historii miasta Samobor, historii parafii Hrvatskiego zagorja i genealogii chorwackich rodów szlacheckich[1].
Wybrane prace
edytuj- Povijest župe Sv. Barbare u Bedekovčini (1926)
- Franjevački samostan u Samoboru (1929)
- Samobor-grad. Povjesne crte o njemu i njegovim gospodarima (1912, 1942)
- Povijest župe Bl. Dj. Marije u Zlataru (1942, 1994)
- Povjest župa Zagorskog arhiđakonata
- Povjest župe Samobor
- Odgojno-školski zavodi Zagrebačke biskupije
- Latinski rječnik
- Popis svećenika Zagrebačke biskupije[2]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Noršić, Vjekoslav – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2022-11-01]. (chorw.).
- ↑ Vjekoslav Noršić – povijest.net. povijest.net. [dostęp 2022-11-01]. (chorw.).