Vittorio Veneto (1937)

Vittorio Venetowłoski pancernik z okresu II wojny światowej typu Vittorio Veneto. Okręt nazwano na cześć zwycięskiej dla Włochów bitwy, która miała miejsce podczas I wojny światowej pod Vittorio Veneto.

Vittorio Veneto
Ilustracja
Historia
Stocznia

Cantieri Riuniti dell’Adriatico(inne języki)

Położenie stępki

28 października 1934

Wodowanie

25 lipca 1937

 Regia Marina
Wejście do służby

28 kwietnia 1940

Los okrętu

złomowany 1948

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 43 600 t
pełna: 45 700 t

Długość

230 m

Szerokość

32,9 m

Zanurzenie

10 m

Napęd
turbiny parowe o mocy 140 000 KM napędzające 4 śruby
Prędkość

30

Uzbrojenie
9 × 381 mm
12 × 152 mm
12 × 90 mm
20 × 37 mm
20 × 20 mm
Wyposażenie lotnicze
3 samoloty rozpoznawcze IMAM Ro.43 lub Reggiane Re.2000
Załoga

1860

Historia

edytuj

Stępkę pod pierwszy włoski pancernik, którego wymiary przekraczały ograniczenia wynikające z traktatów rozbrojeniowych (35 000 ton wyporności), położono 28 października 1934 r. w stoczni Cantieri Riuniti dell’Adriatico(inne języki) San Marco w Trieście. Wodowanie nastąpiło 22 sierpnia 1937 r. Oddano go do służby w Regia Marina 6 maja 1940 r.

Do akcji wszedł 1 września 1940 r., gdy wspólnie z pancernikiem „Littorio” wziął udział w operacji Hats; także 29 września 1940 r. wziął udział w operacji MB 5. W trakcie brytyjskiego ataku na port Tarent, w nocy z 11 na 12 listopada 1940 r., znajdował się w porcie, uniknął uszkodzeń.

27 listopada 1940 r. wziął udział w bitwie koło przylądka Spartivento, gdzie siedem salw jego artylerii głównej, w których wystrzelono 19 pocisków, zmusiło siły brytyjskie, by się wycofały. Podczas bitwy okręt został jednak uszkodzony po trafieniu torpedą z samolotu pokładowego brytyjskiego lotniskowcaFormidable”. Skierowany do naprawy do portu w Genui został w trakcie pobytu w nim ponownie uszkodzony w czasie bombardowania 8 lutego 1941 r.

27 marca 1941 r. wziął udział w bitwie koło przylądka Matapan. W pierwszej fazie bitwy zmusił brytyjskie krążowniki do wycofania, następnie został trafiony torpedami zrzuconymi z samolotów pokładowych lotniskowca „Formidable”. W wyniku tego trafienia do wnętrza okrętu wdarło się 4 tysiące ton wody, jednak udało mu się o własnych silach dotrzeć do bazy. 27 września 1941 r. ponownie wziął udział w ataku na brytyjski konwój „Halbert” płynący z Malty. 14 grudnia 1941 r. w trakcie ochrony konwoju zmierzającego do Libii został trafiony torpedą przez brytyjski okręt podwodny HMS „Urge” z 10. flotylli okrętów podwodnych stacjonującej na Malcie.

Skierowany do naprawy w porcie La Spezia, 15 czerwca 1942 r. został uszkodzony w trakcie bombardowania. Z portu wypłynął 9 września 1943 r. wraz z grupą innych włoskich okrętów i udał się w kierunku Malty. W trakcie rejsu uniknął uszkodzeń i 10 września 1943 r. wpłynął do portu Valletta, gdzie poddał się siłom alianckim. Został internowany i skierowany do Egiptu, gdzie przebywał do końca wojny. W 1947 r. został przejęty przez Wielką Brytanię w ramach reparacji wojennych. Nie wszedł jednak do służby; 1 lutego 1948 r. został skreślony z listy floty, a następnie złomowany w La Spezia w latach 1951–1954.

 

Dowódcy

edytuj
  • kmdr Giuseppe Sparzani (30.04.1940-17.02.1942)
  • kmdr Corso Pecori Girardi (18.02.1942-4.11.1943)
  • kmdr Luciano Sotgiu (5.11.1943-13.01.1944)
  • kmdr Rodolfo Del Minio (14.01.1944-30.05.1945)
  • kmdr Francesco Mimbelli (31.05.1945-10.05.1946)
  • kmdr por. Marco Calamai (11.05.1946-22.06.1947)
  • kmdr por. Ernesto Notari (23.06.1947-05.09.1947)
  • kmdr Mario Bartalesi (06.09.1947-30.12.1947)
  • kmdr por. Bruno Zani (31.12.1947-2.06.1948)

Bibliografia

edytuj
  • W.H. Garzke, R.O. Dulin: Battleships. Axis and Neutral Battleships of World War II. Annapolis: 1985. ISBN 0-87021-101-3.
  • Tadeusz Klimczyk: Pancerniki. Warszawa: Wyd. Lampart, 2002. ISBN 83-86776-00-5.
  • Jarosław Malinowski: Włoskie pancerniki typu Vittorio Veneto. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo Okręty Wojenne, 1996.

Linki zewnętrzne

edytuj