Wikipedia

Vinko Marinović

Ta strona nie ma wersji oznaczonej – możliwe, że nie została przejrzana pod kątem jakości.

Vinko Marinović (ur. 3 marca 1971 w Wiedniu) - były bośniacki piłkarz serbskiego pochodzenia, obecnie trener. Selekcjoner reprezentacji Bośni i Hercegowiny U-21.

Vinko Marinović
Ilustracja
Vinko Marinović jako trener FK Sarajewo
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1971
Wiedeń, Austria

Obywatelstwo

bośniackie, serbskie

Wzrost

189 cm

Pozycja

środkowy obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1980–1988 Kozara Gradiška
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1988–1991 Kozara Gradiška
1991–1994 Borac Banja Luka
1995–1999 Crvena zvezda 90 (10)
1999–2003 Beerschot 40 (1)
2004–2008 Laktaši 108 (31)
2008–2009 Kozara Gradiška
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998 Reprezentacja Federalnej Republiki Jugosławii 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2010-2011 Kozara Gradiška
2012 Kolubara
2014-2015 Borac Banja Luka
2015-2016 Zrinjski Mostar
2017-2019 Bośnia i Hercegowina U-21
2019-2021 FK Sarajevo
2022-2024 Borac Banja Luka
2024- Bośnia i Hercegowina U-21
  1. ↑ Aktualne na: 29 listopada 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 29 listopada 2024.
Multimedia w Wikimedia Commons

Kariera zawodnicza

edytuj

Marinović zaczął grać w piłkę nożną w wieku dziewięciu lat w młodzieżowych drużynach klubu Kozara Gradiška. W 1988 został włączony do drużyny seniorów, która rywalizowała w niższych ligach jugosłowiańskich. Jego dobre występy zwróciły uwagę największego klubu w regionie - Boraca Banja Luka, z którym wygrał ostatnią edycję pucharu Mitropa[1].

Wraz z początkiem wojny w Bośni w 1992 klub Marinovicia został przeniesiony tymczasowo do miejscowości Valjevo w Serbii i kontynuował grę w ligach Federalnej Republiki Jugosławii, składającej się z klubów z Serbii, Czarnogóry i Boraca Banja Luka z Bośni i Hercegowiny[2][3]. Na wielu stronach internetowych poświęconych statystykom jego klub jest mylony z innym serbskim klubem, Borac Čačak, stąd statystyki dla tego okresu są niedokładne.

W 1995 przeszedł wraz ze swoim kolegą z drużyny Darko Ljubojeviciem do zwycięzców Pucharu Mistrzów oraz Klubowych Mistrzostw Świata z 1991 roku, Crvenej zvezdy. Marinović wkrótce zaczął grać w pierwszym składzie, a jego solidne występy i silny charakter sprawiły, że w kolejnych latach został kapitanem drużyny, z którą trzykrotnie zdobył puchar kraju a także zdobył tytuł ligowy[4]. Po czterech sezonach, latem 1999 Marinović podpisał kontrakt z belgijskim klubem Beerschot, gdzie jego rozwój został zahamowany przez straszną kontuzję.

Po czterech sezonach w Belgii Marinović postanowił wrócić do Bośni i Hercegowiny, gdzie podpisał kontrakt z FK Laktaši. Tam obrońca odzyskał formę fizyczną, dostał opaskę kapitańską i rozegrał 108 meczów ligowych w ciągu czterech sezonów. W 2008 Marinović postanowił wrócić do swojego macierzystego klubu Kozara Gradiška, gdzie zakończył karierę piłkarską[5].

Reprezentacja

edytuj

Marinović zdecydował się reprezentować reprezentację Federatywnej Republiki Jugosławii (Serbii i Czarnogóry), w której rozegrał jeden mecz[6]. Miało to miejsce 23 grudnia 1998 w meczu towarzyskim w Tel-Awiwie przeciwko gospodarzom, reprezentacji Izraela. Pod koniec meczu wszedł na boisko jako zmiennik Slobodana Komljenovicia[7].

Kariera trenerska

edytuj

Po przejściu na emeryturę Marinović ukończył studia w Akademii Menedżerskiej w Belgradzie i został trenerem swojego rodzimego klubu Kozara, z którym awansował do bośniackiej 1. ligi po wygraniu mistrzostwa Republiki Serbskiej w sezonie 2010/11.

Po zwolnieniu z Kozary przez krótki okres był trenerem serbskiego klubu Kolubara w 2012. Rok później został asystentem trenera w Boracu. Następnie został samodzielnym trenerem Boraca. Po dość dobrym sezonie Marinović został mianowany nowym trenerem Zrinjskiego[8]. W swoim drugim sezonie w Zrinjskim zdobył tytuł mistrzowski jedną rundę przed końcem sezonu i został następnie nagrodzony nagrodą trenera sezonu bośniackiej Premijer Ligi[9][10].

W grudniu 2016 podczas przerwy zimowej, Marinović opuścił Zrinjski[11]. W tym czasie Zrinjski był na pierwszym miejscu w tabeli ligowej.

W marcu 2017 Marinović został mianowany nowym trenerem reprezentacji Bośni i Hercegowiny U-21[12]. W kwalifikacjach do Mistrzostw Europy U-21 2019, Marinović osiągnął jeden z najlepszych wyników wśród wszystkich drużyn, zajmując trzecie miejsce w grupie eliminacyjnej[13].

26 grudnia 2018 podpisał nowy kontrakt, który miał obowiązywać do października 2022 roku[14]. 26 grudnia 2019 roku Marinović opuścił drużynę narodową. 27 grudnia, rozwiązał kontrakt z Bośniacko-Hercegowińską Federacją Piłkarską[15].

26 grudnia 2019 Marinović powrócił do zarządzania klubem po trzech latach prowadzenia reprezentacji i został nowym trenerem FK Sarajewo[16]. Oficjalnie został ogłoszony nowym trenerem klubu cztery dni później, 30 grudnia, podpisując dwuipółletni kontrakt[17]. W swoim pierwszym meczu jako trener Sarajewa, drużyna Marinovicia pokonała klub Tuzla City 6–2 w meczu ligowym 22 lutego 2020[18].

1 czerwca 2020 r. sezon 2019/20 bośniackiej ligi zakończył się nagle z powodu pandemii COVID-19 w Bośni i Hercegowinie, a Sarajewo, prowadzone przez Marinovicia, zostało mistrzem ligi po raz drugi z rzędu[19]. Był to również historyczny moment dla ligi, ponieważ Marinović został pierwszym menedżerem, który wygrał bośniacką Premijer ligę od czasu jej powstania w 2000 r. z dwoma różnymi klubami[20].

Marinović ustanowił nowy rekord bośniackiej ligi 30 października 2020 r. po meczu ligowym z Mladost Doboj Kakanj, w którym Sarajewo zakończyło mecz bez porażki i kontynuowało serię 12 meczów bez porażki w lidze od początku sezonu, bijąc wynik rywala derbowego FK Željezničar, który dotychczas był rekordzistą z serią 11 meczów bez porażki w lidze od początku sezonu bośniackiej ligi 2019/20[21].

W pierwszych dla Marinovicia derbach Sarajewa, jego drużyna zremisowała z Željezničarem na własnym boisku w meczu ligowym 4 listopada 2020 r., kontynuując jednak serię 13 meczów bez porażki w lidze[22]. Ustanowił on także nowy rekord, nie przegrywając żadnego meczu krajowego w 2020, wygrywając 19 i remisując tylko 6 z 25 meczów w tamtym roku[23].

Marinovic poniósł pierwszą porażkę w meczu krajowym jako menedżer Sarajewa w meczu ligowym przeciwko Zrinjskiemu, rozegranym 6 marca 2021[24]. Jego pierwsze zwycięstwo w derbach Sarajewa miało miejsce 1 maja 2021[25].

12 maja 2021, dzień po rozczarowującym remisie Sarajewa ze Slobodą Tuzla, Marinović i klub zgodzili się rozwiązać jego kontrakt za obopólną zgodą z powodu słabych wyników w ostatnich kilku meczach i po stracie pierwszego miejsca w sezonie 2020–21 na rzecz Boraca Banja Luka, późniejszego mistrza[26].

 
Marinović jako trener klubu Borac Banja Luka

28 sierpnia 2022 Borac Banja Luka po raz drugi mianował Marinovicia trenerem, zastępując Nenada Lalatovicia, który zrezygnował z tego stanowiska dwa dni wcześniej[27]. Jego pierwszy mecz ligowy po powrocie na stanowisko trenera Boraca zakończył się wygraną 1–0 u siebie ze Zrinjskim 31 sierpnia[28]. 4 września 2022 r. Marinović poniósł pierwszą porażkę jako menadżer Boraca w przegranym 2–0 meczu z Širokim Brijegiem[29]. 18 lutego 2023 roku Borac został wyeliminowany przez Rudar Prijedor w drugiej rundzie Pucharu Bośni po serii rzutów karnych, a Marinović wziął na siebie winę za odpadnięcie z rozgrywek[30]. Borac zakończył sezon na drugim miejscu w tabeli[31].

Marinović poprowadził Borac do tytułu mistrzowskiego rok później, stając się jedynym trenerem, który zdobył tytuł mistrza Bośni i Hercegowiny z trzema różnymi klubami[32]. Jednakże, Borac poniósł porażkę 2–0 w dwumeczu ze Zrinjskim w finale Pucharu Bośni i Hercegowiny, tracąc szansę na zdobycie pierwszego krajowego dubletu[33].

11 czerwca 2024 r. klub ogłosił, że kontrakt z Marinoviciem został rozwiązany za porozumieniem stron[34].

17 lipca 2024 r. Bośniacki Związek Piłki Nożnej po raz drugi mianował Marinovicia trenerem reprezentacji Bośni i Hercegowiny U-21[35].

Sukcesy

edytuj

Jako zawodnik

edytuj
  • Puchar Mitropa: 1992 (FK Borac Banja Luka)
  • Mistrz kraju: 1993/94 (FK Crvena zvezda)
  • Puchar kraju: 1994/95, 1995/96, 1998/99 (FK Crvena zvezda)

Jako trener

edytuj
  • Mistrz Republiki Serbskiej: 2010/11 (FK Kozara Gradiška)
  • Mistrz Bośni i Hercegowiny: 2015/16 (HŠK Zrinjski)
  • Mistrz Bośni i Hercegowiny: 2019/20 (FK Sarajevo)
  • Mistrz Bośni i Hercegowiny: 2023/24 (FK Borac Banja Luka)

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Европски трофеј | ФК БОРАЦ [online], 19 lipca 2023 [dostęp 2024-11-30] (serb.).
  2. ↑ Борац у Србији, финале Купа Републике Српске | ФК БОРАЦ [online], 19 lipca 2023 [dostęp 2024-11-30] (serb.).
  3. ↑ Борац у Србији, финале Купа Републике Српске | ФК БОРАЦ [online], 19 lipca 2023 [dostęp 2024-11-30] (serb.).
  4. ↑ Vinko Marinovic - Tytuły i sukcesy [online], www.transfermarkt.pl [dostęp 2024-11-30].
  5. ↑ Wywiad z Vinko Marinoviciem. http://www.boracbl.net/intervju/f_marinovicvinko.html
  6. ↑ Yugoslavia National Team List of Results 1990-1999 [online], www.rsssf.org [dostęp 2024-11-30].
  7. ↑ Vinko Marinović, international football player [online], eu-football.info [dostęp 2024-11-30] (ang.).
  8. ↑ Vinko Marinović novi trener Zrinjskog [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  9. ↑ Marinović: Čestitam igračima na zalaganju i osvojenoj tituli [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  10. ↑ Nagrađeni najbolji u protekloj sezoni: Zajko Zeba najbolji igrač Premijer lige BiH [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  11. ↑ Vinko Marinović napustio Zrinjski [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  12. ↑ Vinko Marinović novi selektor mlade reprezentacije BiH [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  13. ↑ Marinović: Borili smo se tokom čitavih kvalifikacija, čestitam igračima na zalaganju [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  14. ↑ Vinko Marinović produžio ugovor, ostaje selektor mlade reprezentacije BiH do 2020. godine [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  15. ↑ Vinko Marinović više nije selektor mlade reprezentacije BiH [online], SPORTSPORT, 27 grudnia 2019 [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  16. ↑ Vinko Marinović novi trener Fudbalskog kluba Sarajevo [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  17. ↑ Vinko Marinović novi trener FK Sarajevo! [online], SPORTSPORT, 30 grudnia 2019 [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  18. ↑ Sarajevo u spektakularnom derbiju razbilo Tuzla City, hat-trick Ahmetovića [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  19. ↑ Zvanično! Sarajevo prvak BiH drugu godinu zaredom, Čelik i Zvijezda ispadaju [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  20. ↑ Vinko Marinović je danas ušao u historiju bh. fudbala [online], SPORTSPORT, 1 czerwca 2020 [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  21. ↑ Vinko Marinović: Prestigao Musemića [online], Dnevni avaz, 31 października 2020 [dostęp 2024-11-30] (baszk.).
  22. ↑ Oslobođenje - SBB BiH Board: Federation already has crisis staff [online], www.oslobodjenje.ba, 23 lutego 2014 [dostęp 2024-11-30] (bośn.).
  23. ↑ Fantastično Sarajevo pobjedom nad Slobodom okončalo 2020. godinu bez poraza [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  24. ↑ Sarajevo s igračem više doživjelo prvi poraz u prvenstvu od Zrinjskog [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  25. ↑ Sarajevo uvjerljivo pobijedilo Željezničar i vratilo se na lidersku poziciju [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  26. ↑ Vinko Marinović više nije trener FK Sarajevo! [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  27. ↑ Vinko Marinović novi trener FK Borac! [online], SPORTSPORT, 28 sierpnia 2022 [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  28. ↑ Sport1 - Vinko Marinović započeo novu epizodu u Borcu pobjedom nad Zrinjskim u derbiju [online], www.oslobodjenje.ba, 31 sierpnia 2022 [dostęp 2024-11-30] (bośn.).
  29. ↑ Sjajno prvo poluvrijeme dovoljno za pobjedu Širokog Brijega protiv Borca [online], SPORTSPORT, 4 września 2022 [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  30. ↑ Marinović preuzeo krivicu: Ja sam odgovoran [online], Dnevni avaz, 18 lutego 2023 [dostęp 2024-11-30] (baszk.).
  31. ↑ Ostalo je samo nekoliko nedoumica: Evo protiv koga Zrinjski, Borac, Željo i Sarajevo mogu igrati u Evropi [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  32. ↑ Vinko Marinović je ušao u historiju bh. fudbala [online], SPORTSPORT, 21 maja 2024 [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  33. ↑ Zrinjski osvojio Kup Bosne i Hercegovine! [online], SPORTSPORT, 23 maja 2024 [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
  34. ↑ Sport1 - Vinko Marinović više nije trener FK Borac [online], www.oslobodjenje.ba, 11 czerwca 2024 [dostęp 2024-11-30] (bośn.).
  35. ↑ Vinko Marinović novi selektor mlade reprezentacije BiH [online], www.klix.ba [dostęp 2024-11-30] (chorw.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/wiki/Vinko_Marinović”