Viktor Schütze

niemiecki oficer marynarki wojennej

Viktor Schütze (ur. 16 lutego 1906 w Kilonii, zm. 23 września 1950 we Frankfurcie) – oficer Kriegsmarine, dowódca okrętów podwodnych w II wojnie światowej. Piąty na liście najskuteczniejszych dowódców U-Bootów. Zatopił 35 jednostek o łącznym tonażu 180.073 BRT i uszkodził 2 (14.213 BRT).

Viktor Schütze
Ilustracja
Kapitän zur See Kapitän zur See
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1906
Kilonia

Data i miejsce śmierci

23 września 1950
Frankfurt nad Menem

Przebieg służby
Lata służby

1925−1945

Siły zbrojne

 Reichsmarine
 Kriegsmarine

Stanowiska

dowódca U-19, U-11, U-25, U-103, dowódca 2 Flotylli U-Bootów Saltzwedel

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu, mieczami i brylantami Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy

Życiorys

edytuj

Wstąpił do Reichsmarine w kwietniu 1925 roku. Karierę rozpoczął od służby na torpedowcach. W październiku 1935 roku przeszedł na okręty podwodne. Od stycznia 1936 do października 1937 roku dowódca U-19. Następnie na okres 10 miesięcy przeniesiony został w ramach szkolenia na niszczyciele. W sierpniu 1938 roku powrócił do służby na okrętach podwodnych obejmując dowództwo U-11. Od września 1939 roku dowódca U-25, na którym odbył 3 patrole bojowe w rejonie Zatoki Biskajskiej i wybrzeży portugalskich. W lipcu 1940 objął dowodzenie na nowym U-103, na pokładzie którego odbył 4 patrole bojowe. W sierpniu 1941 przeszedł do służby na lądzie i objął dowództwo 2 Flotylli U-Bootów Saltzwedel w Lorient. W marcu 1943 roku przeniesiony do Gdyni na stanowisko FdU Ausblidungsflottillen (dowódca flotylli szkolnych). Podlegały mu wszystkie flotylle szkolne U-Bootów operujące na Morzu Bałtyckim. Funkcje te pełnił do końca wojny. Zwolniony z niewoli w marcu 1946 roku, zmarł 23 września 1950.

Kariera

edytuj

Odznaczenia

edytuj
  • 13 listopada 1939Krzyż Żelazny II klasy (Eisernes Kreuz II klasse)
  • 21 lutego 1940 – Krzyż Żelazny I klasy (Eisernes Kreuz I klasse)
  • Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes mit Eichenlaub)
    • 11 grudnia 1940 – Krzyż Rycerski
    • 14 lipca 1941 – Liście Dębu do Krzyża Rycerskiego

Bibliografia

edytuj