Valentia

wyspa w Irlandii

Valentia (irl. Dairbhre) – wyspa na Oceanie Atlantyckim, leżąca na zachód od półwyspu Iveragh, z którym połączona jest mostem im. Maurice'a O'Neilla. Administracyjnie należy do irlandzkiego regionu Munster, a dokładniej do hrabstwa Kerry. Wyspa ma 11 km długości i średnio 3 km szerokości. Jej najwyższy szczyt, Fogher, osiąga wysokość 268 m n.p.m. Główną miejscowością wyspy jest Knightstown.

Valentia
Ilustracja
Wyspa Valentia
Kontynent

Europa

Państwo

 Irlandia

Akwen

Ocean Atlantycki

Powierzchnia

33 km²

Populacja (2006)
• liczba ludności


~ 650

Położenie na mapie Irlandii
Mapa konturowa Irlandii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Valentia”
Ziemia51°54′N 10°21′W/51,900000 -10,350000
Mapa wyspy
Monument w miejscu zakończenia kabla transatlantyckiego

Stacja telegraficzna

edytuj

Wyspa znana jest jako wschodni punkt końcowy transatlantyckiego kabla telegraficznego, łączącego ją ze wschodnim wybrzeżem Nowej Fundlandii. Pierwszy udany przesył wiadomości z wyspy tą drogą miał miejsce w 1857 roku. Stałe połączenie uruchomione zostało w 1866 i było użytkowane do 1966, kiedy to firma Western Union International zrezygnowała z jego eksploatacji. Obecnie w miejscu dawnej stacji telegraficznej, nazwanym Telegraph Field, znajduje się pamiątkowy monument.

Kamieniołomy

edytuj

Na wyspie eksploatowane kamieniołomy łupków. Tutejszy surowiec wykorzystano m.in. przy budowie gmachu brytyjskiego Parlamentu oraz Opery Paryskiej. Odkryto tu jedne z najstarszych znanych skamieniałych tropów wczesnych tetrapodów – ich wiek ocenia się na podstawie badań radiometrycznych na około 385 mln lat[1].

Infrastruktura i komunikacja

edytuj

Na wyspie znajduje się port morski oraz latarnia morska. W północnej części wyspy położony jest ogród z roślinami tropikalnymi, Glanleam House. Na Valentię można się dostać drogą lądową przez most z Portmagee, lub promem z Reenard Point.

Przypisy

edytuj
  1. I. Stössel. The discovery of a new Devonian tetrapod trackway in SW Ireland. „Journal of the Geological Society”. 152 (2), s. 407–413, 1995. DOI: 10.1144/gsjgs.152.2.0407. (ang.). 

Linki zewnętrzne

edytuj