VDSL2 (Very High Speed Digital Subscriber Line 2) jest technologią umożliwiającą transmisję danych za pomocą pary przewodów miedzianych. VDSL2 jest najnowszym i najbardziej zaawansowanym standardem transmisji szerokopasmowej typu DSL. Stworzony został głównie z myślą o świadczeniu usługi Triple play (możliwość jednoczesnego korzystania z Internetu, telewizji wysokiej rozdzielczości i telefonu na jednej linii abonenckiej). VDSL2 umożliwia operatorom stopniowe i elastyczne udoskonalanie obecnej infrastruktury xDSL.

Porównanie VDSL2 z ADSL2

Technologia VDSL2 została opisana w zaleceniu ITU-T G.993.2.

Zalecenie ITU-T G.993.2 (VDSL2) jest ulepszeniem w stosunku do G.993.1 (VDSL) i umożliwia transmisję asymetryczną i symetryczną, dwukierunkową (dupleks) z prędkością do 200 Mb/s parą przewodów miedzianych przy użyciu pasma do 30 MHz.

Na odcinku do 300 m VDSL2 pozwala na dwukierunkową transmisję z prędkością 200 Mb/s i jest to lepszy wynik niż w VDSL. Dalej obserwujemy gwałtowny spadek prędkości, do 100 Mb/s po 0,5 km oraz do 50 Mb/s po 1km i jest ona zbliżona do VDSL. Po tym odcinku prędkość już nie spada gwałtownie, na długości od 1 do 1,5 km jest większa od VDSL i ADSL2+. Powyżej 1,5 km jest na podobnym poziomie co ADSL2+. [1]

Jedną z kluczowych zalet VDSL2 jest możliwość transmisji na podobne odległości jak w ADSL2+. Systemy pracujące w technologii LR-VDSL2 (Long Range) umożliwiają uzyskanie prędkości na poziomie 1-4 Mb/s (pobieranie) na dystansie 4-5 km.

Podział pasma

edytuj

VDSL2 wykorzystuje multipleksację z podziałem częstotliwości do oddzielenia transmisji od abonenta (wysyłanie) i do abonenta (pobieranie). W zaleceniu G.993.2 zdefiniowano trzy plany podziału pasma, osobno dla Regionu A (Ameryka Północna), B (Europa) i C (Japonia). Do częstotliwości 12 MHz, która jest częstotliwością graniczną w przypadku Regionu A i B, występują trzy pasma do wysyłania US0, US1, US2 oraz dwa do odbierania DS1, DS2. W Regionie C częstotliwość graniczną zwiększono do 30 MHz, gdyż występują jeszcze dodatkowe pasma „w górę” i „w dół” powyżej 12 MHz.

 
Zakres sygnału dla Regionu A oraz B (f0H=f1)

Plan A

edytuj

Jeśli US0 występuje to f0L może wynosić od 4 kHz do 25 kHz, w zależności czy na linii abonenckiej jest POTS, a f0H może wynosić od 138 kHz do 276 kHz.

f0L f0H f1 f2 f3 f4 f5
4 - 25 138 - 276 138 lub 276 3750 5200 8500 12000

Plan B

edytuj

Plan B podzielono na dwie wersje 997 i 998 oraz każdą z nich na różne warianty, aby się dostosować do występujących usług POTS oraz ISDN. US0 nie występuje w ostatnim wariancie planu 998.

f0L f0H=f1 f2 f3 f4 f5
997 25 138 3000 5100 7050 12000
25 276
998 25 138 3750 5200 8500 12000
25 276
120 276
138

Profile

edytuj

W standardzie VDSL2 zdefiniowano 9 profili, które stosuje się w zależności od rodzaju występującej w sieci architektury FTTX. Każdy modem VDSL2 powinien być zgodny przynajmniej z jednym profilem.

Profil Szerokość pasma (MHz) Liczba kanałów Szerokość kanału (kHz) Moc (dBm) Max. przepustowość (Mb/s, symetrycznie)
8a 8,832 2048 4,3125 +17,5 50
8b 8,832 2048 4,3125 +20,5 50
8c 8,5 1972 4,3125 +11,5 50
8d 8,832 2048 4,3125 +14,5 50
12a 12 2783 4,3125 +14,5 68
12b 12 2783 4,3125 +14,5 68
17a 17,664 4096 4,3125 +14,5 100
30a 30 3479 8,625 +14,5 200
35b 35,328 8192 4,3125 +17,0 300

Przypisy

edytuj
  1. Na podstawie prezentacji z dslforum.org dostępnej na [1]

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj