Võro
Võro – grupa etniczna zamieszkująca głównie Estonię (zwłaszcza prowincję Võrumaa), posługująca się językiem võro[1].
Historia
edytujVõro zamieszkują głównie południowo-wschodnią Estonię[2], zwłaszcza prowincję Võrumaa, a także Põlvamaa i Valgamaa[3] i są zaliczani do ludów ugrofińskich[2] (bałtycko-fińskich)[3]. Dwujęzyczność Võro została odnotowana przez Ferdinanda Johanna Wiedemanna w połowie XIX wieku[4]. Stopniowo język võro ustępował językowi estońskiemu, zwłaszcza w czasach sowieckich, co doprowadziło do znaczącego spadku liczby mówiących tym językiem[4].
Ruch dążący do zachowania kultury Võro ukształtował się głównie w latach 80. XX wieku[5]. Od 2008 roku odbywa się festiwal pieśni i tańca Uma Pido[4]. W 2013 roku uchwalono nową flagę võro[6][7]. 22 kwietnia 2023 roku odbył się pierwszy Kongres Võro w Võru, podczas którego m.in. protestowano przeciwko rozszerzeniu obszaru poligonu wojskowego Nursipalu[2].
Język
edytujJęzyk võro bywa klasyfikowany jako dialekt języka estońskiego[4], mimo iż różni się od niego zasadniczo[1] (stąd postulaty Võro za prawnym uznaniem go za odrębny język[4]). Posługuje się nim około 50 000–70 000 osób[1][8]; niemal wszyscy są dwujęzyczni i znają także język estoński[8]. Aby zachować język võro, 15 przedszkoli w prowincji Võrumaa uczestniczy w projekcie, który polega na mówieniu do dzieci wyłącznie w języku võro[1], język jest nauczany opcjonalnie w 26 szkołach[8]. Język ten w najbardziej pierwotnej formie zachował się na Syberii, dokąd dawniej Võro emigrowali[8].
W języku võro ukazuje się tylko jedno czasopismo „Uma Leht” od 2000 roku[4], które ma około 30 000 czytelników[8]. Literatura piękna Võro była spisywana przeważnie po estońsku, lecz wzrasta liczba publikacji w võro; przeciętnie w tym języku ukazuje się 5 książek beletrystycznych rocznie[8]. Powstała także Wikipedia w języku võro[3].
Podobnym do niego językiem jest język seto używany przez odrębną grupę etniczną Setu, również zamieszkującą miasto Võru[1].
Kultura
edytujCentrum kulturowym społeczności Võro jest miasto Võru[1]. Zachowaniem dziedzictwa kulturalnego, a zwłaszcza językowego zajmuje się Instytut Võro założony w 1995 roku[3].
Popularną aktywnością jest korzystanie z sauny dymnej, niegdyś takie sauny znajdowały się przy niemal każdym wiejskim domu[9]; ta tradycja została wpisana na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO[1].
Galeria
edytuj-
Tradycyjny strój damski i męski
-
Festiwal Uma Pido (2008)
-
Siedziba Instytutu Võro (2014)
-
Artysta Jaan Pulk mówiący w języku võro (film)
-
Dwujęzyczna tablica drogowa w języku estońskim i võro
-
Tradycyjna sauna dymna w Rõuge (2020)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g Võru, a small town with a strong community [online], urbact.eu [dostęp 2023-04-24] .
- ↑ a b c Võru locals to hold protest against Nursipalu expansion on Saturday [online], ERR, 20 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-24] (ang.).
- ↑ a b c d Võros [online], Fenno-Ugria [dostęp 2023-04-24] (ang.).
- ↑ a b c d e f The Other Estonian Language: Preserving and Promoting Võro [online], Deep Baltic, 26 kwietnia 2019 [dostęp 2023-04-24] (ang.).
- ↑ About Us [online], Võru Instituut [dostęp 2023-04-24] (ang.).
- ↑ ERR, Võro People Wave New Flag [online], ERR, 15 lutego 2013 [dostęp 2023-04-24] (ang.).
- ↑ Kazimierz Popławski , Estońskie flagi [online], Eesti.pl, 15 lutego 2013 [dostęp 2023-04-24] (pol.).
- ↑ a b c d e f Evar Saar , Võro Language [online], Võru Instituut [dostęp 2023-04-24] (ang.).
- ↑ The language and cultural heritage [online], www.visitvoru.ee [dostęp 2023-04-24] .