Uroporfiryna

Uroporfiryna
	Struktura uroporfiryny I
	; Struktura uroporfiryny III
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C40H38N4O16
Masa molowa	830,75 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	607-14-7 (uroporfiryna I); 18273-06-8 (uroporfiryna III)
PubChem	72424, 72423
SMILES
	C1=C2C(=C(C(=CC3=NC(=CC4=NC(=CC5=C(C(=C1N5)CC(=O)O)CCC(=O)O)C(=C4CCC(=O)O)CC(=O)O)C(=C3CCC(=O)O)CC(=O)O)N2)CC(=O)O)CCC(=O)O (uroporfiryna I)C1=C2C(=C(C(=CC3=NC(=CC4=NC(=CC5=C(C(=C1N5)CCC(=O)O)CC(=O)O)C(=C4CCC(=O)O)CC(=O)O)C(=C3CCC(=O)O)CC(=O)O)N2)CC(=O)O)CCC(=O)O (uroporfiryna III)
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.

Uroporfiryna – organiczny związek chemiczny z grupy porfiryn. Zawiera cztery heterocykliczne pierścienie pirolu, do których przyłączonych jest osiem podstawników – cztery reszty octanowe (A) i cztery propionianowe (P). Naturalnie występują dwa izomery podstawienia, oznaczane numerami I i III. Różnią się one położeniem podstawników przy jednym z pierścieni pirolowych, dla którego przyjmuje się numer IV. W uroporfirynie I wszystkie podstawniki A i P ułożone są naprzemiennie, natomiast w uroporfirynie III w pierścieniu IV podstawniki A i P są zamienione miejscami. Izomer ten dominuje w produktach naturalnych, m.in. tego typu szkielet występuje w hemie^[1].

Związki te odkryte zostały w moczu (łac. urina), stąd też pochodzi ich nazwa^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b Robert Kincaid Murray, Daryl K. Granner, Victor W. Rodwell: Biochemia Harpera ilustrowana. Wyd. VI uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 338. ISBN 978-83-200-3573-5.

[Harper-1] Robert Kincaid Murray, Daryl K. Granner, Victor W. Rodwell: Biochemia Harpera ilustrowana. Wyd. VI uaktualnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 338. ISBN 978-83-200-3573-5.

[1]