Uromastyxrodzaj jaszczurek z podrodziny Uromastycinae w obrębie rodziny agamowatych (Agamidae).

Uromastyx
Merrem, 1820[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – biczogon egipski (U. aegyptia)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Rząd

łuskonośne

Infrarząd

Iguania

Rodzina

agamowate

Podrodzina

Uromastycinae

Rodzaj

Uromastyx

Typ nomenklatoryczny

Stellio spinipes Daudin, 1802 (= Lacerta aegyptia Forsskål, 1775)

Synonimy
Gatunki

15 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące od północnej Afryki (Egipt, Libia, Tunezja, Algieria, Maroko, Sahara Zachodnia, Mauretania, Mali, Niger, Czad, Sudan, Erytrea, Dżibuti, Somalia i Etiopia) do południowo-zachodniej Azji (Syria, Izrael, Jordania, Arabia Saudyjska, Jemen, Oman, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Bahrajn, Katar, Kuwejt, Irak i Iran)[5][6].

Charakterystyka

edytuj

Obejmuje kilkanaście gatunków, największy biczogon egipski (U. aegyptia) przekracza 70 cm długości ciała. Są roślinożerne, zamieszkują tereny pustynne i półpustynne. Żyją w norach nawet 3 metrowej długości, które wygrzebują w suchym i twardym gruncie. Umożliwia im to ochronę przed drapieżnikami oraz wahaniami temperatury. Potrafią długie miesiące obywać się bez picia, wykorzystując wodę powstającą w metabolizmie tłuszczów zawartych głównie w ogonie.

Systematyka

edytuj

Etymologia

edytuj
  • Uromastyx (Uromastix): gr. ουρα oura „ogon”[7]; μαστιξ mastix, μαστιγος mastigos „bicz, bat”[8].
  • Mastigura: gr. μαστιξ mastix, μαστιγος mastigos „bicz, bat”[8]; ουρα oura „ogon”[7]. Gatunek typowy: Stellio spinipes Daudin, 1802 (= Lacerta aegyptia Forsskål, 1775).
  • Aporoscelis: gr. przedrostek negatywny α- a- „bez”[9]; πορος poros „pory, kanaliki”[10]; σκελος skelos, σκελεος skeleos „noga”[11]. Gatunek typowy: Uromastix princeps O’Shaughnessy, 1880.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[5]:

  1. Wariant pisowni Uromastyx Merrem, 1820.

Przypisy

edytuj
  1. Merrem 1820 ↓, s. 56.
  2. Merrem 1820 ↓, s. 12.
  3. J. Fleming: The philosophy of zoology; or, A general view of the structure, functions, and classification of animals. Cz. 2. Edinburgh: A. Constable, 1822, s. 277. (ang.).
  4. G.A. Boulenger: Catalogue of the Specimens of lizards in the collection of the British museum. Wyd. 2. Cz. 1: Geckonidæ, Eublephaeidæ, Uroplatidæ, Pygopodidæ, Agamida. London: Taylor & Francis, 1885, s. 410. (ang.).
  5. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Uromastyx. The Reptile Database. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  6. R. Midtgaard: Uromastyx. RepFocus. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  7. a b Jaeger 1944 ↓, s. 247.
  8. a b Jaeger 1944 ↓, s. 132.
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 3.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 182.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 205.
  12. a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 376. ISBN 83-01-14344-4.
  13. W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 29, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.

Bibliografia

edytuj