Urabon
Urabon(e) (jap. 于蘭盆(会); Festiwal (Święta) Bon, Święto Zmarłych, Święto Lampionów[1], od sanskr. ullambana, również: O-bon, forma skrócona[2]) – buddyjskie obrzędy w Japonii ku czci zmarłych.
Za ich początek uważa się ofiary złożone przez ucznia Buddy o imieniu Mokuren Sonja (sanskr. Maudgalyayana), mające uchronić jego zmarłą matkę od mąk piekielnych. Dzięki swojej mocy widział jej cierpienia i był bardzo nieszczęśliwy z tego powodu. Budda przykazał mu zatem przynieść dary dla mnichów. Kiedy uczeń to uczynił, jego matka została uwolniona od cierpień. Z radości zaczął tańczyć i stąd wziął się taniec bon-odori[3].
W Japonii obrzędy urabon pojawiły się w 606 roku[4]. Od 733 roku były dorocznym świętem dworskim. Zostały również zaadaptowane przez wyznawców shintō. Od okresu Edo zaczęły się ujednolicać.
Obecnie są w Japonii powszechnie obchodzonym świętem, w okresie od połowy lipca do połowy sierpnia, przez 2 do 5 dni. Na te święta Japończycy często wracają w rodzinne strony.
Charakterystycznymi obrzędami są:
- zdobienie domowych ołtarzyków (butsudan);
- ofiary z owoców i ryżu;
- zapalanie lampionów bon-dōrō;
- mukaebi - "ogniska powitania" (ogniska palone pierwszej nocy święta O-bon, na powitanie powracających duchów zmarłych;
- odwiedzanie grobów;
- zapalanie pochodni przed domami;
- tōrō-nagashi - puszczanie na wodę płonących lampionów;
- okuribi - "ogniska pożegnania" (ogniska odprowadzające dusze zmarłych ostatniej nocy świąt);
- tańce bon-odori.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1922. ISBN 4-7674-2015-6.
- ↑ Urabon. World Library Foundation, 2017. [dostęp 2017-03-14]. (ang.).
- ↑ Eugene Woodbury: The Path of Dreams. Pekas Island Press, 2010. s. 1. [dostęp 2017-03-10]. (ang.).
- ↑ Delmer Brown, Ichirō Ishida: The Future and the Past: A Translation and Study of the Gukanshō. University of California, 1979. s. 359. [dostęp 2017-03-10]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Jolanta Tubielewicz: Kultura Japonii - słownik. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1996, s. 17. ISBN 83-02-06378-9.