Wikipedia

Undergroundowy hip-hop

(Przekierowano z Underground hip-hop)

Undergroundowy hip-hop, czasem nazywany hip-hopem undergroundowym – termin zbiorczy dla muzyki hip-hopowej poza ogólnym kanonem komercyjnym[1]. Jest zwykle kojarzony z niezależnymi artystami, podpisanymi z niezależnymi wytwórniami lub bez wytwórni. Undergroundowy hip-hop często charakteryzuje się społecznie świadomymi, pozytywnymi lub antykomercyjnymi tekstami[2]. Nie ma jednak motywu jednoczącego ani uniwersalnego – według AllMusic, „nie ma on sonicznych uwarunkowań”. Termin „underground” odnosi się również do społeczności muzyków, fanów i innych osób wspierających niekomercyjną lub niezależną muzykę. Sceny muzyczne silnie związane z undergroundowym hip-hopem obejmują alternatywny hip-hop i świadomy hip-hop. Wielu artystów, którzy są obecnie uważani za „undergroundowych”, mogli już nawet przebić się do listy przebojów Billboard 200[3].

Style

edytuj

Undergroundowy hip-hop obejmuje kilka różnych stylów muzycznych. Liczne akty w książce How to Rap są opisane jako undergroundowe, świadome, politycznie lub społecznie, są to np.: B. Dolan[4], Brother Ali[4], Diabolic[5], Immortal Technique[6], Jedi Mind Tricks[7], Micranots[8], Mr. Lif, Murs[5], Little Brother[3], P.O.S[9], Zion I oraz wielu innych[10].

Undergroundowi artyści z uznanymi przez krytyków albumami to Atmosphere[4], Binary Star[7], Blu, Cannibal Ox[3], Company Flow[11], Del the Funky Homosapien[12], Freestyle Fellowship[7], Hieroglyphics[13], Juggaknots, Jurassic 5[11], Kool Keith[6], Little Brother[4], MF DOOM[14], Non Phixion[15], Planet Asia[16], RJD2[6], MC TP[17], Ammar Kazi oraz wielu innych[10].

Ponadto wielu artystów undergroundowego hip-hopu zostało oklaskiwanych za artystyczne i poetyckie wykorzystanie ich tekstów, takich jak Aesop Rock, Lil 808, Aceyalone[7], Busdriver, Cage[16], CunninLynguists[18], Dessa, Doomtree, El-P[5], Eyedea & Abilities[5], Itslordjoshua, Illogic[14], Onry Ozzborn, MF DOOM, Rob Sonic[12], Sage Francis[3], Shad, Sleep oraz wielu innych[10].

Niektórzy artyści undergroundowi tworzą muzykę celebrującą podstawowe elementy lub filary kultury hip-hopowej, na przykład Classified, Dilated Peoples, People Under The Stairs i Fashawn, których muzyka „przypomina złoty wiek hip-hopu”[6].

Wczesne początki

edytuj

W początkowych latach gatunku jakim jest hip-hop zdecydowana jego większość z definicji była muzyką undergroundową. Chociaż The Sugarhill Gang odniósł komercyjny sukces w 1979 roku, większość artystów nie podzieliła tego szczęścia aż do połowy lat osiemdziesiątych. Debiutancki album grupy hip-hopowej Ultramagnetic MCs pt. Critical Beatdown (1988) jest postrzegany jako jeden z najwcześniejszych przykładów „undergroundowego hip hopu”[19]. Opisywano, że album był charakterystyczny dla tego, co później nazwano „undergroundowym hip-hopem”. Nowojorski undergroundowy raper Kool Keith odniósł znaczący sukces swoim albumem Dr. Octagonecologyst, zyskując więcej uwagi niż jakikolwiek współczesny niezależny album hip-hopowy „od dłuższego czasu”[20]. Stretch Armstrong and Bobbito Show był znanym undergroundowym programem radiowym, nadawany w WKCR, a później WQHT w Nowym Jorku od 1990 do 1999 roku[21][22]. Występowali tam raperzy, tacy jak The Notorious B.I.G., Big L, Jay-Z i Eminem, a także grupy takie jak Wu-Tang Clan, Mobb Deep i Fugees, wszystkie zanim zdobyły jakąkolwiek popularność[23]. [23] W 1999 roku Prince Paul i Breeze Brewin stworzyli jeden z pierwszych albumów opery rapowej, zatytułowany A Prince Among Thieves. Magazyn Rolling Stone dał albumowi ocenę 4,5/5[24].

Undergroundowi raperzy

edytuj

Lista nie jest kompletna, możesz ją uzupełnić używając przypisów

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Why You’ve Never Heard of Underground Hip Hop [online], ComicsVerse, 14 stycznia 2017 [dostęp 2020-09-03] (ang.).
  2. ↑ Internet Archive, Rap music and street consciousness, Urbana, Ill.: University of Illinois Press, 2004, ISBN 978-0-252-07201-7 [dostęp 2020-09-03].
  3. ↑ a b c d Paul Edwards, „How to Rap”, s. 342., 2009.
  4. ↑ a b c d How to Rap, s. 317.
  5. ↑ a b c d How to Rap, s. 325.
  6. ↑ a b c d How to Rap, s. 332.
  7. ↑ a b c d How to Rap, s. 326
  8. ↑ Edwards, Paul, 2009 r., How to Rap: The Art & Science of the Hip-Hop MC, Chicago Review Press, s. 316.
  9. ↑ How to Rap, s. 333.
  10. ↑ a b c How to Rap, s. 334.
  11. ↑ a b How to Rap, s. 315.
  12. ↑ a b How to Rap, s. 322.
  13. ↑ How to Rap, s. 316.
  14. ↑ a b How to Rap, s. 321.
  15. ↑ How to Rap, s. 323.
  16. ↑ a b How to Rap, s. 327.
  17. ↑ MC TP (IG: mc_.tp) [online], SoundCloud [dostęp 2020-09-03] (pol.).
  18. ↑ Adam Chilton, Kevin Jiang, Eric Posner, Who Uses a Bigger Vocabulary, Jay Z or Scalia? [online], Slate Magazine, 12 czerwca 2014 [dostęp 2020-09-03] (ang.).
  19. ↑ Emmett George Price, Hip Hop Culture, wyd. Hip hop culture, 2006.
  20. ↑ Dr. Octagonecologyst - Dr. Octagon | Songs, Reviews, Credits | AllMusic. [dostęp 2020-11-20].
  21. ↑ Stretch and Bobbito Speak On The Greatest Hip Hop Radio Show Ever. Their Own [online], HipHopDX, 22 sierpnia 2016 [dostęp 2020-11-20].
  22. ↑ Vikki Tobak, Stretch and Bobbito: kings of New York City radio [online], The Undefeated, 3 sierpnia 2017 [dostęp 2020-11-20] (ang.).
  23. ↑ Bobbito Garcia (reżyser). Stretch and Bobbito: Radio That Changed Lives (dokument). Saboteur Media.
  24. ↑ The Archive of Contemporary Music, The new Rolling Stone album guide, New York: Simon & Schuster, 2004, ISBN 978-0-7432-0169-8 [dostęp 2020-11-20].
  25. ↑ Pouya [online], HotNewHipHop [dostęp 2020-11-20] (ang.).
  26. ↑ Tarpley Hitt, SoundCloud Rap Star Kevin Pouya Accused of Orchestrating Gang Rape of Fan, „The Daily Beast”, 2 sierpnia 2018 [dostęp 2020-11-20] (ang.).
  27. ↑ Devon Preston, Suicideboys: Enter the Underground [online], Tattoo Ideas, Artists and Models [dostęp 2020-11-20] (ang.).
  28. ↑ Fat Nick Talks Being Considered an „Underground Artist”, Making Spanish Music | Rolling Loud, [w:] Power 105.1 [online], YouTube, 14 października 2019.
  29. ↑ Masked Gorilla, Ramirez Interview – Masked Gorilla Podcast [online], 7 sierpnia 2019, Cytat: „interviews underground rap legend Ramirez to talk about growing up in San Fransisco”.
  30. ↑ d, Ghostemane – underground hip-hop with black metal spirit [online], Ghâsh Of Midgard, 27 marca 2018 [dostęp 2020-11-20] (ang.).
  31. ↑ Dazed, BONES on record labels, being beaten up & living meme kids [online], Dazed, 7 września 2017 [dostęp 2020-11-20], Cytat: „Meet BONES, underground rap king” (ang.).
  32. ↑ Jon Caramanica, Lil Peep Died Before Becoming Pop Royalty. His New Music May Change That. (Published 2018), „The New York Times”, 31 października 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2020-11-20] (ang.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Undergroundowy_hip-hop&oldid=74573372”