Un disco per l’estate

Un disco per l’estate (pol. Płyta na lato) – włoski festiwal piosenkarski organizowany w latach 1964–1975 i (z przerwami) w latach 1981–2003, początkowo przez RAI, mający formę konkursu, w którym piosenki finałowe były wybierane przy pomocy specjalnych kart pocztowych, wysyłanych przez radiosłuchaczy.

Un disco per l’estate

Lata aktywności	1964–1975, 1981–2003
Państwo	Włochy
Założyciel	RAI
Tematyka	muzyka pop

Historia

Lata 1964–1975

Festiwal zorganizowano w kwietniu 1964 roku z inicjatywy RAI. Odbywał się on w miesiącach letnich. W ciągu trzech miesięcy 42 wykonawców prezentowało swoje utwory w radiu. Piosenki musiały być napisane przez włoskich autorów, wcześniej niepublikowane, a ich teksty powinny były być, w miarę możliwości, związane z latem. W celu wybrania utworów finałowych radiosłuchacze głosowali za pośrednictwem specjalnych pocztówek. Piosenki–finalistki prezentowane były podczas 3 wieczorów telewizyjnych w sali Feste di Saint Vincent. Pierwsza prezentacja finałowa odbyła się 18, 19 i 20 czerwca. Finał główny poprowadzili Pippo Baudo i Brunella Tocci, a wygrał zespół Los Marcellos Ferial z piosenką „Sei diventata nera”. Festiwal zyskał popularność, ponieważ Włochy znajdowały się w okresie boomu gospodarczego, a publiczność, spędzająca urlop na plażach, chętnie słuchała letnich piosenek.

Kolejnymi zwycięzcami festiwalu byli: Orietta Berti – „Tu sei quello” (1965), Fred Bongusto – „Prima c’eri tu” (1966), Jimmy Fontana – „La mia serenata” (1967), Riccardo Del Turco – „Luglio” (1968), Albano Carrisi – „Pensando a te” (1969), Renato Brioschi – „Lady Barbara” (1970), Mino Reitano – „Era il tempo delle more” (1971), Gianni Nazzaro – „Quanto è bella lei” (1972), I Camaleonti – „Perchè ti amo” (1973), Gianni Nazzaro – „Questo si che è amore” (1974), Il Guardiano del Faro – „Amore grande amore libero” (1975). W 1975 roku RAI podjęła decyzję o zaprzestaniu organizowania festiwalu z powodu zmienionej sytuacji na włoskiej scenie muzycznej.

Lata 1981–2003

Festiwal wznowiono, w zmienionej formie, w 1981 roku, po czym w roku następnym ponownie go odwołano. Próby jego reanimacji podejmowano jeszcze kilkakrotnie, ale bez większego powodzenia. Ostatnia miała miejsce w roku 2003.