Ulrikke Eikeri
Ulrikke Pia Eikeri (ur. 16 grudnia 1992) – norweska tenisistka, reprezentantka Norwegii w Pucharze Billie Jean King, finalistka French Open 2022 w grze mieszanej, półfinalistka juniorskiego Australian Open w grze podwójnej dziewcząt.
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1992 |
Wzrost |
172 cm |
Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny |
2007 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
0 WTA, 11 ITF |
Najwyżej w rankingu |
206 (16 kwietnia 2018) |
Wimbledon |
1Q (2021, 2022) |
US Open |
1Q (2014, 2015, 2019) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
3 WTA, 2 WTA 125, 32 ITF |
Najwyżej w rankingu |
40 (12 września 2022) |
Australian Open |
3R (2022) |
Roland Garros |
3R (2024) |
Wimbledon |
2R (2023, 2024) |
US Open |
2R (2021, 2022) |
Kariera tenisowa
edytujKarierę tenisową rozpoczęła w maju 2007 roku, biorąc udział w turnieju ITF w Oslo. Zagrała tam w grze pojedynczej dzięki dzikiej karcie i dotarła do drugiej rundy, natomiast w grze podwójnej odpadła w ćwierćfinale. W czerwcu 2008 roku dotarła do finału singla na turnieju w Gausdal, a w listopadzie wygrała (w parze z Helene Auensen) turniej deblowy w Sztokholmie. W 2010 roku wygrała swój pierwszy turniej singlowy, w fińskim Savitaipale, a w sumie wygrała jedenaście turniejów singlowych i trzydzieści dwa deblowe rangi ITF.
W kwietniu 2008 roku zagrała w Pucharze Federacji i wygrała wszystkie swoje mecze – cztery w singlu i dwa w deblu. Począwszy od tego wydarzenia regularnie reprezentuje swój kraj w tych rozgrywkach.
W sezonie 2021 osiągnęła finał zawodów w Lozannie. Razem z Walendini Gramatikopulu uległy Susan Bandecchi i Simonie Waltert 3:6, 7:6(3), 5–10. W październiku wspólnie z Ellen Perez odniosły zwycięstwo w turnieju na Teneryfie, gdzie pokonały w finale 6:3, 6:3 Ludmyłę Kiczenok i Martę Kostiuk.
W 2022 roku podczas French Open osiągnęła finał miksta. Razem z Joranem Vliegenem przegrali w meczu mistrzowskim 6:7(5), 2:6 z Eną Shibaharą i Wesleyem Koolhofem. W lipcu w grze podwójnej zwyciężyła w zawodach cyklu WTA 125 w Contrexéville oraz osiągnęła finał rozgrywek kategorii WTA 250 w Lozannie.
W 2023 roku awansowała do deblowego finału zawodów WTA 125 w Saint-Malo. W czerwcu wspólnie z Ingrid Neel triumfowały w rozgrywkach WTA Tour w Nottingham.
W rankingu WTA sklasyfikowana najwyżej na 206. miejscu w grze pojedynczej (16 kwietnia 2018), a w grze podwójnej na 40. pozycji (12 września 2022).
Finały turniejów WTA
edytujLegenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
od 2021 |
|
WTA 1000 (obowiązkowe) | |
WTA 1000 (nieobowiązkowe) | |
WTA 500 | |
WTA 250 | |
WTA 125 |
Gra podwójna 6 (3–3)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 18 lipca 2021 | Lozanna | Ceglana | Walendini Gramatikopulu | Susan Bandecchi Simona Waltert |
3:6, 7:6(3), 5–10 |
Zwyciężczyni | 1. | 24 października 2021 | Teneryfa | Twarda | Ellen Perez | Ludmyła Kiczenok Marta Kostiuk |
6:3, 6:3 |
Finalistka | 2. | 16 lipca 2022 | Lozanna | Ceglana | Tamara Zidanšek | Olga Danilović Kristina Mladenovic |
walkower |
Zwyciężczyni | 2. | 18 czerwca 2023 | Nottingham | Trawiasta | Ingrid Neel | Harriet Dart Heather Watson |
7:6(6), 5:7, 10–8 |
Zwyciężczyni | 3. | 30 września 2023 | Tokio | Twarda | Ingrid Neel | Eri Hozumi Makoto Ninomiya |
3:6, 7:5, 10–5 |
Finalistka | 3. | 21 kwietnia 2024 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Ingrid Neel | Chan Hao-ching Wieronika Kudiermietowa |
6:4, 3:6, 2–10 |
Gra mieszana 1 (0–1)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 2 czerwca 2022 | French Open | Ceglana | Joran Vliegen | Ena Shibahara Wesley Koolhof |
6:7(5), 2:6 |
Finały turniejów WTA 125
edytujGra podwójna 3 (2–1)
edytujKońcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 10 lipca 2022 | Contrexéville | Ceglana | Tereza Mihalíková | Han Xinyun Aleksandra Panowa |
7:6(8), 6:2 |
Finalistka | 1. | 6 maja 2023 | Saint-Malo | Ceglana | Eri Hozumi | Greet Minnen Bibiane Schoofs |
6:7(7), 6:7(3) |
Zwyciężczyni | 2. | 27 sierpnia 2023 | Chicago | Twarda | Ingrid Neel | Cristina Bucșa Aleksandra Panowa |
walkower |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
edytujW grze podwójnej
edytujRok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
2023 | Faza grupowa | Ludmyła Kiczenok | Miyu Katō Aldila Sutjiadi Wang Xiyu Xu Yifan |
3:6, 7:6(5), 6–10 3:6, 2:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
edytujturnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
edytujData | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 08/08/2010 | Savitaipale | ITF | 10 000 | ziemna | Piia Suomalainen | 7:5, 6:4 |
2. | 10/10/2010 | Espinho | ITF | 10 000 | ziemna | Alice Tisset | 6:0, 6:0 |
3. | 07/08/2011 | Iława | ITF | 10 000 | ziemna | Tereza Smitková | 6:3, 6:2 |
4. | 28/08/2011 | Bagnatica | ITF | 10 000 | ziemna | Ani Amiraghian | 6:4, 6:4 |
5. | 29/01/2012 | Coimbra | ITF | 10 000 | twarda | Justyna Jegiołka | 2:6, 7:5, 6:3 |
6. | 22/12/2013 | Bertioga | ITF | 25 000 | twarda | Cindy Burger | 6:4, 2:6, 6:4 |
7. | 06/04/2014 | Jackson | ITF | 25 000 | ziemna | Anhelina Kalinina | 6:2, 6:4 |
8. | 09/08/2015 | Fort Worth | ITF | 10 000 | twarda | Frances Altick | 6:3, 6:1 |
9. | 15/04/2017 | Pelham | ITF | 25 000 | ceglana | Usue Maitane Arconada | 7:5, 6:2 |
10. | 24/06/2017 | Baja | ITF | 25 000 | ceglana | Chantal Škamlová | 7:6(4), 6:2 |
11. | 08/10/2017 | Hilton Head Island | ITF | 15 000 | ceglana | Bianca Turati | 6:4, 6:1 |
Gra podwójna
edytujBibliografia
edytuj- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2024-02-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2024-02-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2024-02-23] (ang.).