Układ różniczkujący
Układ różniczkujący – układ elektroniczny którego napięcie wyjściowe jest proporcjonalne do szybkości zmian napięcia wejściowego. Układy różniczkujące buduje się jako aktywne i pasywne.
Teoria
edytujUkład różniczkujący składa się z kondensatorów i rezystorów (rzadziej z cewek i rezystorów). Działanie układu opiera się na relacji pomiędzy prądem i napięciem na kondensatorze.
W przypadku układu aktywnego prąd płynący przez kondensator jest proporcjonalny do pochodnej napięcia wejściowego po czasie. W układzie pasywnym zależność tę przyjmuje się z pewnym przybliżeniem. Prąd kondensatora płynie również przez rezystor. Napięcie na rezystorze, równe napięciu wyjściowemu, określa prawo Ohma.
- Dla układu pasywnego:
- Po zróżniczkowaniu powyższych równań otrzymamy:
- Przy zastosowaniu przybliżenia:
- wtedy
- i ostatecznie:
- Dla układu aktywnego:
- oraz
- stąd:
co potwierdza, że napięcie wyjściowe jest proporcjonalne do pochodnej napięcia wejściowego.
gdzie:
- – prąd płynący przez kondensator i rezystor,
- – pojemność,
- – napięcie na kondensatorze,
- – rezystancja opornika,
- – napięcie wyjściowe równe napięciu na rezystorze,
- – napięcie wejściowe, w przybliżeniu równe napięciu na kondensatorze.
Zastosowanie
edytujUkłady różniczkowe są używane głównie w filtrach górnoprzepustowych, w systemach automatyki do przetwarzania sygnału. Były stosowane w pierwszej połowie XX w. w maszynach analogowych do symulacji elektrycznej rozwiązań równań różniczkowych.
Zobacz też
edytuj- układ całkujący (integrator)