Układ różniczkujący

Układ różniczkujący – układ elektroniczny którego napięcie wyjściowe jest proporcjonalne do szybkości zmian napięcia wejściowego. Układy różniczkujące buduje się jako aktywne i pasywne.

Teoria

edytuj
 
Pasywny układ różniczkujący
 
Aktywny układ różniczkujący

Układ różniczkujący składa się z kondensatorów i rezystorów (rzadziej z cewek i rezystorów). Działanie układu opiera się na relacji pomiędzy prądem i napięciem na kondensatorze.

 

W przypadku układu aktywnego prąd płynący przez kondensator jest proporcjonalny do pochodnej napięcia wejściowego po czasie. W układzie pasywnym zależność tę przyjmuje się z pewnym przybliżeniem. Prąd kondensatora płynie również przez rezystor. Napięcie na rezystorze, równe napięciu wyjściowemu, określa prawo Ohma.

  • Dla układu pasywnego:
 
 
Po zróżniczkowaniu powyższych równań otrzymamy:
 
Przy zastosowaniu przybliżenia:
 
wtedy
 
i ostatecznie:
 
  • Dla układu aktywnego:
  oraz  
 
stąd:
 

co potwierdza, że napięcie wyjściowe jest proporcjonalne do pochodnej napięcia wejściowego.

gdzie:

 prąd płynący przez kondensator i rezystor,
 pojemność,
  – napięcie na kondensatorze,
 rezystancja opornika,
  – napięcie wyjściowe równe napięciu na rezystorze,
  – napięcie wejściowe, w przybliżeniu równe napięciu na kondensatorze.

Zastosowanie

edytuj

Układy różniczkowe są używane głównie w filtrach górnoprzepustowych, w systemach automatyki do przetwarzania sygnału. Były stosowane w pierwszej połowie XX w. w maszynach analogowych do symulacji elektrycznej rozwiązań równań różniczkowych.

Zobacz też

edytuj