Ugo Frigerio
Ugo Frigerio (ur. 16 września 1901 w Mediolanie, zm. 7 lipca 1968 w Garda[1]) – włoski lekkoatleta, chodziarz.
| |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
16 września 1901 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 lipca 1968 | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Rozpoczął uprawianie chodu sportowego w 1918, w wieku 17 lat. W następnym roku zdobył po raz pierwszy mistrzostwo Włoch w chodzie na 10 000 metrów. W 1920 został mistrzem Włoch w chodzie na 10 000 metrów i wicemistrzem na 3000 metrów.
Na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii zwyciężył na obu dystansach chodu: na 3000 metrów i na 10 000 metrów. Przed finałem chodu na 3000 metrów podszedł do dyrygenta orkiestry grającej na środku stadionu i wręczył mu zestaw nut do zagrania. Maszerując w rytm muzyki oderwał się od konkurentów i wygrał o 20 metrów, zatrzymując się raz pod koniec, gdy zwrócił uwagę orkiestrze, że gra w niewłaściwym tempie. W chodzie na 10 km zwyciężył z przewagą ponad półtorej minuty[1][2].
Przez następne 4 lata regularnie zdobywał mistrzostwo Włoch, a w 1922 został również mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w chodzie na 2 mile[3].
Na igrzyskach olimpijskich w 1924 w Paryżu rozgrywano tylko chód na 10 000 metrów. Frigerio zdobył w tej konkurencji swój trzeci złoty medal olimpijski[1]. W 1925 z sukcesami startował w Stanach Zjednoczonych[2].
Kontrowersje związane z sędziowaniem zawodów w chodzie sprawiły, że na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie nie rozgrywano tych konkurencji. Frigerio zrezygnował z wyczynowego uprawiania sportu. Powrócił jednak, gdy ogłoszono, że na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles będzie rozegrany chód na 50 kilometrów, tym razem na szosie, a nie na stadionie. W 1931 zdobył mistrzostwo Włoch na 10 000 metrów i Wielkiej Brytanii na 7 mil[4].
Na igrzyskach w 1932 miał już ponad 30 lat. Nie był w stanie wygrać chodu, ale zdobył brązowy medal[1]. Z czterema medalami olimpijskimi jest obok Roberta Korzeniowskiego i Wołodymyra Hołubnyczego najbardziej utytułowanym chodziarzem w historii.
Frigerio był mistrzem Włoch w chodzie na 3000 metrów w 1921 i 1922, w chodzie na 10 000 metrów w latach 1919–1921, 1923. 1924 i 1931 i w chodzie godzinnym w 1920[5].
Opublikował autobiografię Marciando nel nome dell’Italia (Chodząc w imieniu Włoch) w 1934[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Ugo Frigerio [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-10] (ang.).
- ↑ a b c Ugo Frigerio, Triple Olympic Walking Gold Mesallist [online], vrwc.org.au [dostęp 2021-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2009-09-12] (ang.).
- ↑ AAA and National Championships Medallists – 2 Miles/3000m Track Walk [online], nuts.org.uk [dostęp 2021-05-10] (ang.).
- ↑ AAA and National Championships Medallists – Long Track Walk [online], nuts.org.uk [dostęp 2021-05-10] (ang.).
- ↑ Campionati “assoluti” – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) [online], sportolimpico.it, s. 13 [dostęp 2021-05-10] (wł.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Ugo Frigerio, Triple Olympic Walking Gold Mesallist. vrwc.org.au. [dostęp 2021-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-12)]. (ang.).