Uaru amphiacanthoides
Uaru amphiacanthoides – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Bywa hodowany w akwarium domowym.
| Uaru amphiacanthoides[1] | |||
| Heckel, 1840 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Uaru amphiacanthoides | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Występowanie
edytujWystępuje w ciepłych i „ciemnych” wodach Ameryki Południowej w Brazylii i Gujanie. W dorzeczu rzeki Amazonki, szczególnie na odcinku zwanym przez mieszkańców Brazylii Solimões – od rzeki Japurá po ujście rzeki Rio Negro oraz do ujścia prawego dopływu rzeki Tapajós.
Opis
edytujCiało bocznie spłaszczone z garbem tłuszczowym umiejscowionym na czole. Płetwa ogonowa o wachlarzowatym kształcie. Płetwy grzbietowa i odbytowa są u młodych ryb zaokrąglone, z wiekiem przekształcają się i u dorosłych zakończone są ostro. Otwór gębowy uzbrojony jest w niewielkie zęby. Barwy zmienne, w młodszym wieku ryby są ciemnobrązowe, po osiągnięciu ok. 10 cm wielkości zmieniają barwę na żółto-brązową, a ciało nakrapiane jest w jasne cętki. Ubarwienie całkiem dorosłych ryb jest od żółtawego po brązowy z niebiesko-zielonym połyskiem. Za okiem oraz przy nasadzie płetwy ogonowej występują małe, czarne plamy. Pośrodku ciała, poniżej linii bocznej plama ta jest duża. Osiąga długość 25–30 cm.
Charakterystyka
edytujRyba spokojna, chętnie przebywająca wśród innych pielęgnic, m.in. wśród skalarów, paletek i dyskowców.
Warunki hodowlane
edytuj| Zalecane warunki w akwarium | |
|---|---|
| Zbiornik | duży, min. 150 l |
| Temperatura wody | 26–28 °C |
| Twardość wody | miękka, lekko kwaśna z dodatkiem garbników |
| Skala pH | 6,5–7 |
| pokarm | pokarm żywy i roślinny |
| Uwagi | mogą uszkadzać rośliny |
W akwarium chętnie przebywają wśród roślin m.in. z rodzaju Ceratopteris (np. różdżyca rutewkowata), jak i z rodzaju Echinodorus. Oświetlenie słabsze, wskazane są rośliny pływające. Woda cyklicznie częściowo wymieniana.
Pokarm
edytujŻywy: skorupiaki (oczliki, stawonogi (rozwielitki), skrobane mięso wołowe (serce), dżdżownice.
Roślinny: m.in. parzona kasza manna, drobne części roślin
Rozmnażanie
edytujTarło w oddzielnym zbiorniku w wodzie miękkiej (ok. 6°n). Ikra składana jest na dużym liściu, odwróconej dnem do góry doniczce. Po dokładnym oczyszczeniu miejsca składania ikry para przystępuje do jej złożenia. Podczas tego aktu u ryb uwidacznia się dymorfizm płciowy w postaci kształtu pokładełka (samica posiada zaokrąglone pokładełko)
Wylęg narybku następuje po dwóch dniach. W tym czasie para rodzicielska przenosi larwy do ciemnego i spokojnego miejsca. Po kolejnych dniach młode ryby rozpoczynają samodzielne pływanie. Narybku nie należy dokarmiać, gdyż podobnie jak w przypadku dyskowców czy paletek młode są karmione specjalną wydzieliną skóry rodziców, umiejscowioną w dolnej części ciała (u rodzaju Symphysodon narybek odżywia się w górnej partii ciała). Różnica w karmieniu narybku pomiędzy Uaru a Symphysodon została opisana przez Wernera Schmettkampa w 1980 roku[3]. Wcześniej uważano, że rozmnażają się podobnie jak ryby z rodzaju Pterophyllum.
Do 10–14 dni młodym wystarcza pokarm pobrany od rodziców. Z czasem można dokarmiać młode ryby. Podajemy larwy oczlików, rozwielitki itp. Młode ryby mają duży apetyt, są żarłoczne i szybko rosną. Wyhodowanie narybku samodzielnie jest możliwe.
Przypisy
edytuj- ↑ Uaru amphiacanthoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Uaru amphiacanthoides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Bibliografia
Bibliografia
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Uaru amphiacanthoides. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 13 kwietnia 2012]