USS Franklin (CV-13)

USS Franklin (CV-13)
Typ	Essex
	Historia
Stocznia	Newport News Shipbuilding
Położenie stępki	7 grudnia 1942
Wodowanie	14 października 1943
	US Navy
Wejście do służby	31 stycznia 1944
Wycofanie ze służby	1 października 1964
Los okrętu	oddany na złom w 1966
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	27,100 t
Długość	266 m
Szerokość	kadłuba: 28,4 m; maksymalna: 45 m
Zanurzenie	8,8 m
Prędkość	33 węzły (61 km/h)
	Uzbrojenie
	12 × 127 mm; wiele działek przeciwlotniczych
	Wyposażenie lotnicze
	80+
Załoga	3,448
	Multimedia w Wikimedia Commons

USS Franklin (CV-13), następnie: CVA-13, CVS-13, AVT-8 – amerykański lotniskowiec typu Essex będący piątym okrętem amerykańskim o nazwie „Franklin”. Doznał największych uszkodzeń ze wszystkich amerykańskich lotniskowców w czasie II wojny światowej, ale nie zatonął^[1].

Służba

Zwodowany 14 października 1943, wszedł do służby w United States Navy 31 stycznia 1944. Okręt brał aktywny udział w walkach na Pacyfiku w czasie II wojny światowej. W czerwcu 1944 został wysłany w rejon wysp Bonin, aby wspierać walki o archipelag Marianów. Okręt uczestniczył w licznych operacjach wspierając oddziały lądowe. W październiku wziął udział w walkach o wyspę Leyte, a jego samoloty uczestniczyły w ataku na japońskie pancerniki, wśród których znalazł się „Musashi”^[1].

30 października 1944 podczas kampanii filipińskiej został ciężko uszkodzony przez japońskie samoloty kamikaze, które przebiły się przez obronę przeciwlotniczą i uderzyły w pokład startowy – zginęło 56 marynarzy, a 60 zostało rannych. Mimo uszkodzeń, po półtorej godziny naprawiono pokład i wznowiono operacje lotnicze. Następnych kilka miesięcy „Franklin” spędził na naprawach uszkodzeń i zadaniach szkoleniowych^[1].

W marcu 1945 okręt pod dowództwem kapitana Leslie E. Gehresa został wysłany w rejon Wysp Japońskich. 19 marca został zaatakowany przez pojedynczy japoński bombowiec nurkujący, który lecąc w chmurach śledził amerykańskie samoloty powracające z misji nad terytorium Japonii. Bombowiec zrzucił dwie, prawdopodobnie 250-kilogramowe bomby: pierwsza wpadła do hangaru, druga przebiła się przez dwa pokłady zanim eksplodowała. Pożary wywołane eksplozjami bomb szybko ogarnęły samoloty na pokładzie oraz zbiorniki paliwa. Zginęło 796 marynarzy, a 265 zostało rannych^[1]. Za akty odwagi i męstwa załodze „Franklina” przyznano 2 Medale Honoru, 19 Krzyży Marynarki Wojennej, 22 Srebrne Gwiazdy, 116 Brązowych Gwiazd, 347 Purpurowych Serc i 808 nadanych pośmiertnie Purpurowych Serc^[1].

Pożar „Franklina”
Armaty 127 mm Mark 12 w ogniu
Przechylony „Franklin” z załogą na pokładzie

Okręt dopłynął o własnych siłach do portu w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych, ale nie wrócił do służby czynnej. Zakonserwowany, został przeklasyfikowany^[1]:

1 października 1952 na lotniskowiec uderzeniowy (CVA-13),
3 sierpnia 1953 na lotniskowiec zwalczania okrętów podwodnych (CVS-13),
15 maja 1959 na transportowiec samolotów (AVT-8).

W 1958 wycięto z „Franklina” sekcję pokładu lotniczego o wymiarach 9,14 × 27,43 metra i użyto jej do naprawy bliźniaczego USS „Valley Forge”, uszkodzonego przez sztorm^[2]. Ostatecznie, skreślony z rejestru floty 1 października 1964, okręt został oddany na złom w 1966.

Zobacz też

lista lotniskowców United States Navy

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Franklin III (CV-13). Naval History and Heritage Command. [dostęp 2021-04-05]. (ang.).
↑ Wojciech Lizakowski: Śmigłowcowce typu Boxer - drugie wcielenie Essexów. Część trzecia, „Okręty” nr 9(28)/2013, s. 71.

Linki zewnętrzne

The Saga of the Franklin w serwisie YouTube (ang.)

[NHHC-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Franklin III (CV-13). Naval History and Heritage Command. [dostęp 2021-04-05]. (ang.).

[2] Wojciech Lizakowski: Śmigłowcowce typu Boxer - drugie wcielenie Essexów. Część trzecia, „Okręty” nr 9(28)/2013, s. 71.

[1]

[2]