U-40 (1938)
U-40 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu IX A z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1939.
| Historia | |
| Stocznia |
AG Weser, Brema |
|---|---|
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby | |
| Zatopiony | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | |
| Długość |
76,6 m |
| Szerokość |
6,5 m |
| Zanurzenie |
4,7 m na powierzchni |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW) 2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW) | |
| Prędkość | |
| Zasięg |
10.500 Mm przy 10 w. na powierzchni |
| Uzbrojenie | |
| 4 dziobowe + 2 rufowe wyrzutnie torpedowe 533 mm, 22 torpedy, 1 działo 105 mm, 1 działko 37 mm plot, 1 działko 20 mm plot | |
| Załoga |
48 - 56 osób |
Historia
edytujZamówienie na budowę okrętu podwodnego zostało złożone w stoczni AG Weser w Bremie 29 lipca 1936. Rozpoczęcie budowy okrętu miało miejsce 1 lipca 1938. Wodowanie nastąpiło 9 listopada 1938, wejście do służby 11 lutego 1939.
Okręt wchodził w skład 6. Flotylli U-Bootów; dowódcami byli kolejno: Kptlt. Werner von Schmidt i Kptlt. Wolfgang Barten.
U-40 odbył 3 patrole bojowe, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika. W październiku 1939 wraz z innymi 5 okrętami miał wziąć udział w pierwszym w tej wojnie „wilczym stadzie”. Z powodu opóźnienia nakazano wybrać krótszą drogę przez kanał La Manche na miejsce spotkania na południowy zachód od Irlandii.
Decyzja ta okazała się fatalną w skutkach – 13 października 1939 U-40 wszedł na minę w Cieśninie Kaletańskiej i błyskawicznie zatonął. 9 marynarzy zdołało opuścić tonącą jednostkę, jednak jeden z nich zginął podczas ewakuacji, 5 kolejnych zmarło później z powodu wychłodzenia; trzech pozostałych przy życiu uratował niszczyciel HMS „Boreas”.
Bibliografia
edytuj- Innes McCartney: Lost Patrols: Submarine Wrecks of the English Channel. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2003. ISBN 1-904381-04-9.
- www.uboat.net: U-40. [dostęp 2008-10-27]. (ang.).