U-216

U-216
Klasa	okręt podwodny
	Historia
Stocznia	Germania
Położenie stępki	1 stycznia 1941
Wodowanie	23 października 1941
	Kriegsmarine
Wejście do służby	15 grudnia 1941
Zatopiony	20 października 1942
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 965 t; 1080
Długość	76,6 m
Szerokość	6,38 m
Zanurzenie	5,01 m
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 16,7 w.; 7,3 w.
Zasięg	na powierzchni: 11200 Mm (przy 10 w.),; w zanurzeniu: 69 Mm (4 w.)
	Uzbrojenie
	5 wyrzutni torped, 14 torped, miny morskie

U-216 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII D z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1941^[1]. Jedynym dowódcą był Oblt. Karl-Otto Schultz.

Włączony do 5. Flotylli U-Bootów w ramach szkolenia, 1 września 1942 przeniesiony do 9. Flotylli jako jednostka bojowa.

Okręt odbył jeden patrol bojowy, podczas którego zatopił jeden statek o pojemności 4989 BRT^[2].

Zatopiony 20 października 1942 na południowy zachód od Irlandii bombami głębinowymi przez samolot B-24 Liberator. Zginęła cała – 45-osobowa załoga.

Przypisy

↑ Typ VII D skonstruowano jako podwodny stawiacz min. Do służby weszło 6 jednostek: U-213, U-214, U-215, U-216, U-217 i U-218.
↑ Był to statek pasażerski "Boston", zatopiony na północnym Atlantyku 25 września 1942. Rozbitkowie zostali podjęci przez niszczyciel HMS „Veteran”(inne języki), zatopiony dzień później przez U-404.

Bibliografia

www.uboat.net: U-216. [dostęp 2009-03-10]. (ang.).

[1] Typ VII D skonstruowano jako podwodny stawiacz min. Do służby weszło 6 jednostek: U-213, U-214, U-215, U-216, U-217 i U-218.

[2] Był to statek pasażerski "Boston", zatopiony na północnym Atlantyku 25 września 1942. Rozbitkowie zostali podjęci przez niszczyciel HMS „Veteran”(inne języki), zatopiony dzień później przez U-404.

[1]

[2]