U-141 (1940)

U-141 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II D z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w sierpniu 1940 roku. Wybrani dowódcy: Oblt. Heinz-Otto Schultze.

U-141

Historia
Położenie stępki	12 grudnia 1939 Deutsche Werke AG, Kilonia
Wodowanie	27 lipca 1940
Kriegsmarine
Wejście do służby	21 sierpnia 1940
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	nawodna 314 t, podwodna 364 t, całkowita 460 t
Długość	43,97 m (kadłuba mocnego 29,8 m)
Szerokość	4,92 m (kadłuba mocnego 4,00 m)
Zanurzenie	125 m, 175 m (maks.), 3,95 m (na powierzchni)
Napęd
2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW) 2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość	12,7 w. na powierzchni, 2 7,4 w. w zanurzeniu
Zasięg	5650 Mm przy 8 w. na powierzchni 56 Mm przy 4 w. w zanurzeniu
Uzbrojenie
3 wyrzutnie torpedowe (dziobowe), 5 torped (lub 18 min), 1 (od lipca 1940 zdwojone) działko przeciwlotnicze 20 mm
Załoga	4 oficerów, 22 podoficerów i marynarzy

Historia

5 maja 1941 roku wykryty i zaatakowany bombami głębinowymi przez samolot Lockheed Hudson. Uszkodzenia zmusiły U-141 do przerwania patrolu.

Wykorzystywany głównie jako jednostka szkolna. Odbył cztery patrole bojowe, podczas których zatopił 4 statki handlowe o łącznej pojemności 6 801 BRT, uszkodził jeden (5 133 BRT).

Zatopiony przez załogę 2 maja 1945 roku w Wilhelmshaven (operacja Regenbogen). Wrak wydobyto i złomowano, data nieznana.

Bibliografia

• U-141. [dostęp 2011-12-26]. (ang.).
• U-141 Typ IID. [dostęp 2011-12-26]. (pol.).