Twierdzenie Kuratowskiego
twierdzenie teorii grafów o planarności
Twierdzenie Kuratowskiego – twierdzenie teorii grafów sformułowane i udowodnione przez Kazimierza Kuratowskiego w 1930 roku[1].
Uwagi
edytujPrzez rozszerzenie grafu rozumiemy "wstawianie wierzchołka do krawędzi", tj. rozerwanie krawędzi między dwoma wierzchołkami, dodanie kolejnego wierzchołka i połączenia wierzchołków pierwotnych poprzez właśnie dodany wierzchołek. Grafem rozszerzonym nazwiemy graf powstały z danego poprzez co najmniej jednokrotne rozszerzenie grafu.
Teza
edytujSkończony graf jest planarny (spłaszczalny), jeśli nie zawiera podgrafu, który jest grafem rozszerzonym grafu (graf pełny o pięciu wierzchołkach) lub (graf pełny dwudzielny o sześciu wierzchołkach, z których trzy są połączone z każdym z pozostałych trzech)[2].
-
K5
-
K 3,3
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Kazimierz Kuratowski: Sur the problème des courbes gauches en Topologie. Fundamenta Mathematicae 15 (1930) ss. 271–283
- ↑ Reinhard Diestel: Graph Theory. Nowy Jork: 2000, s. 80-84. ISBN 0-387-95014-1.
Bibliografia
edytuj- Frank Harary, Graph Theory. Addison-Wesley, Reading 1969, s. 133
Linki zewnętrzne
edytuj- Planar Graphs, [w:] Numberphile [online], YouTube, 11 listopada 2019 [dostęp 2019-11-12] (ang.).