Turzyca tunikowa

Turzyca tunikowa
	; Turzyca tunikowa (z lewej) oraz turzyca prosowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca tunikowa
	Nazwa systematyczna
	Carex appropinquata Schumach; Enum. Pl. 1: 266 (1801)
Synonimy
	Carex paniculata var. paradoxa (Rchb.) Fiori; Carex paradoxa Willd.; Caricina paradoxa (Rchb.) St.-Lag.; Vignea appropinquata (Schumach.) Soják; Vignea paradoxa Rchb.;
	Carex paniculata var. paradoxa (Rchb.) Fiori; Carex paradoxa Willd.; Caricina paradoxa (Rchb.) St.-Lag.; Vignea appropinquata (Schumach.) Soják; Vignea paradoxa Rchb.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca tunikowa (Carex appropinquata Schumach) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych. Występuje w Europie i zachodniej Azji^[3]. W Polsce występuje na niżu, lokalnie bywa rzadki^[5].

Morfologia

Owocostan

Pokrój

Włóknisto postrzępione pochwy liści u nasady pędów

Pokrój: Gęstokępkowa roślina o wysokości 30–60(100) cm.
Łodyga: Prostowzniesiona, o szorstkich krawędziach w górnej części i nieco dłuższa od liści. W dolnej części pokryta jest czarnymi włóknami pochodzącymi ze starych pochew.

Liście: Rynienkowate, nagie, przeważnie żółtawoozielone o szerokości 1–3 mm. Przysadki kwiatowe mają jajowato–lancetowaty kształt, są ostro zakończone i brunatne z jaśniejszym brzegiem.

Kwiaty: Zebrane w przerywaną, wąską i luźną wiechę o długości do 4 cm i szerokości do 1 cm. Wiecha ma wzniesione gałązki i składa się z wąskojajowatych, obupłciowych kłosów. Szczytowe kwiaty w tych kłoskach to kwiaty pręcikowe. Pęcherzyki mają średnicę do 3 mm, są brunatne i obustronnie wypukłe (od wewnątrz mniej). Posiadają 9–11 żeberek i na szczycie 2–zębny dzióbek. Słupki z 2 znamionami.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie do maja do czerwca. Jest wiatropylna, nasiona rozsiewane są przez wiatr i wodę. Występuje na bagnach, niskich torfowiskach i w szuwarach. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion i Ass. Caricetum appropinquatae^[6]. Liczba chromosomów 2n= 64^[7].

Zmienność

Tworzy mieszańce z turzycą obłą (Carex diandra), t. prosową (Carex paniculata), t. rzadkokłosą (Carex remota), t. siwą (Carex canescens)^[7].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-27] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Carex appropinquata Schumach., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28] .
↑ Carex appropinquata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 118, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Bibliografia

Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-27] (ang.).

[powo-3] Carex appropinquata Schumach., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28] .

[iucn-4] Carex appropinquata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[5] Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 118, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .

[6] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[Klucz-7] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[3]

[5]

[1]

[2]

[4]

[6]

[7]