Turzyca żółta

Turzyca żółta
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	ciborowate
Rodzaj	turzyca
Gatunek	turzyca żółta
	Nazwa systematyczna
	Carex flava L.; Sp. Pl.: 975 (1753)
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca żółta (Carex flava L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w strefie umiarkowanej półkuli północnej – w Europie, zachodniej i północnej Azji, w północno-zachodniej Afryce oraz w północnej części Ameryki Północnej^[3]. W Polsce rozpowszechniona, lokalnie rzadsza – na północnym Mazowszu i północnym Pomorzu Zachodnim^[5].

Morfologia

Kłoski z owocami

Pokrój: Roślina kępowa, żółtozielona.
Łodyga: Wzniesiona, ostro trójkanciasta, gładka, osiągająca najczęściej 20–50 cm.
Liście: Trawiaste, wiotkie, żółtozielone, brzegiem szorstkie, szerokości 3–7 mm. Dolne pochwy liściowe jasnobrązowe.
Kwiaty: Roślina jednopienna, rozdzielnopłciowa. Kwiaty zebrane w kłosy. Kłos szczytowy męski, pojedynczy, długości 1–2 cm, siedzący lub na szypułce o długości do 2 cm. Kłosy żeńskie tuż pod kłosem męskim, skupione, siedzące lub na krótkich szypułkach, w liczbie 2–3, kształtu jajowatego lub kulistego, długości 1–1,5 cm. Słupki o trzech znamionach. Przysadki kwiatów żeńskich jajowatolancetowate, tępe, żółtobrązowe z zielonym grzbietem, wyraźnie krótsze od pęcherzyków. Najniższa podsadka liściasta, wyraźnie dłuższa od kwiatostanu.
Owoc: Orzeszek zamknięty w pęcherzyku długości 5–7 mm koloru żółtozielonego do żółtego, zwężającym się w długi (do 3 mm) i odgięty dzióbek.

Bylina. Hemikryptofit. W warunkach Polski kwitnie od maja do września.
Występuje na siedliskach wilgotnych, łąkach, młakach i torfowiskach niskich.
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu Caricetalia davallianae oraz wyróżniający (D.) dla związku Molinion caeruleae^[6].
Liczba chromosomów 2n=60^[7].

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
↑ ^a ^b Carex flava L., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28] .
↑ Carex flava, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 127, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Renata Krzysiak-Kosińska, Marek Kosiński: Atlas roślin. Bielsko-Biała: Pascal, 2007. ISBN 978-83-7304-865-2.
Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006. ISBN 978-83-7073-397-1.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.