Tu-141 (oznaczany też jako M-141, ros. Стрижjerzyk) – bezzałogowy samolot rozpoznawczy (UAV) opracowywany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa w ZSRR od lat 60 XX wieku, rozwinięcie starszej konstrukcji Tu-123.

Tu-141
ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Charkowski Zakład Lotniczy

Konstruktor

Tupolew

Typ

Bezzałogowy statek powietrzny

Konstrukcja

metalowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

1974

Wycofanie ze służby

1989 (w ZSRR)

Liczba egz.

152

Dane techniczne
Napęd

silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A

Ciąg

19,6 kN

Wymiary
Rozpiętość

3,88 m

Długość

14,33 m

Wysokość

2,44 m

Powierzchnia nośna

10 m²

Masa
Użyteczna

5370 kg

Osiągi
Prędkość maks.

1100 km/h

Prędkość przelotowa

1000 km/h

Pułap

6000 m

Zasięg

1000 km

Rozbieg

JATO

Dane operacyjne
Uzbrojenie
ładunek 42 kg materiału wybuchowego
Wyposażenie dodatkowe
aparatura rozpoznawcza
Użytkownicy
 ZSRR,  Ukraina
Rzuty
Rzuty samolotu

Długość 14,33 m, rozpiętość skrzydeł 3,88 m, masa całkowita 5370 kg, wyposażony w silnik turboodrzutowy Tumański KR-17A o ciągu 19,6 kN.

Prędkość 1000 km/h, zasięg 1000 km, pułap 6000 m. Wyposażony był w aparaturę rozpoznawczą (aparaty fotograficzne, radary, kamery, aparaty foto. w podczerwieni itp.). Obecnie stosowana odmiana została wyposażona w głowicę bojową z zabudowanej bomby lotniczej FAB-100.

Oblatany pod koniec 1974 r., do służby w ZSRR wszedł w 1979 r., wyprodukowano łącznie 152 egzemplarze. Bezzałogowce tego typu wykorzystywano w ZSRR do 1989 roku. Zmagazynowane statki powietrzne są używane od 2014 roku w Siłach Zbrojnych Ukrainy[1].

Bezzałogowce są używane w czasie rosyjskiej inwazji na Ukrainę od 2022 roku[2].

10 marca 2022 r. Ukraina odpaliła samolot-pocisk, ale doszło do błędu zaprogramowania lotu i zdarzył się incydent w Zagrzebiu. Tu-141 rozbił się około godz. 23 CET na południowo-zachodniej części stolicy Chorwacji[3][4][5][6].

BSP Tu-141 atakowana jest Rosja. Między innymi w ataku na lotnisko Engels-2 uszkodzono samoloty Tu-95 i Tu-22M[7].

Jego pomniejszona wersja (blisko dwukrotnie krótsza i czterokrotnie lżejsza) nosi oznaczenie Tu-143 Riejs (Рейс – pol. lot) i oblatana została także w latach 70 XX wieku. Zastąpiona nieznacznie różniącą się od Tu-143 maszyną nazwaną Tu-243 Riejs-D (Рейс-Д), a potem przez Tu-300 Korszun (Коршун – pol. kania).

Przypisy

edytuj