Trzmiel sześciozębny

gatunek owada z rodziny pszczołowatych

Trzmiel sześciozębny[2] (Bombus mastrucatus[3]) – gatunek owada z rodziny pszczołowatych (Apidae). Zaliczany do pszczół właściwych (Apinae), plemienia trzmielowate (Bombini).

Trzmiel sześciozębny
Bombus mastrucatus[1]
Gerstaecker, 1869
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

tchawkodyszne

Gromada

owady

Rząd

błonkoskrzydłe

Podrząd

trzonkówki

Nadrodzina

pszczoły

Rodzina

pszczołowate

Plemię

trzmielowate

Rodzaj

Bombus

Gatunek

trzmiel sześciozębny

Synonimy

Bombus wurflenii Radoszkowski, 1860

Występowanie

edytuj

W Europie trzmiel ten występuje w rejonach górzystych[4]. Nie występuje w Wielkiej Brytanii i Irlandii[4]. W Polsce podawany jest z Sudetów, Tatr i Podhala[2]. Populacje żyjące w zachodniej Azji w 2023 r. uznano za odrębny gatunek. Zachował on nazwę naukową Bombus wurflenii, natomiast europejski gatunek otrzymał nazwę Bombus mastrucatus, wcześniej uznawaną za synonim B. wurflenii[3].

Wygląd

edytuj
 

Duży gatunek o krótkim języczku[5]. Ubarwienie czarne, z czerwonym zakończeniem odwłoka, u samców i robotnic może być dodatkowo domieszka żółtego koloru[2][5]. Futerko o włoskach nierównej długości[5]. Żuwaczki samic zaopatrzone w sześć zębów[2].

Biologia

edytuj

Trzmiel sześciozębny, jako jeden z nielicznych gatunków trzmieli, żeruje poza gniazdem również w czasie deszczu, a w Masywie Centralnym wydaje się nawet preferować pochmurną, deszczową pogodę[4]. Jest związany z lasami[2]. Potrafi wygryzać dziurki u nasady kwiatów rurkowatych, aby dostać się do ich nektaru[6]. Pozwala mu to korzystać z nektaru kwiatów, do których nie mógłby dostać się normalną drogą z powodu zbyt krótkiego języczka. Zaobserwowano, że na początku sezonu wegetacyjnego kwiaty są rabowane losowo z lewej lub prawej strony, jednak w miarę upływu czasu osobniki w populacji zaczynają preferować jedną ze stron. Prawdopodobnie robotnice uczą się preferencji wobec jednej ze stron od siebie nawzajem, lub przez obserwację wcześniej zrabowanych kwiatów[6].

Przypisy

edytuj
  1. Bombus mastrucatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e Anna Krzysztofiak, Lech Krzysztofiak, Tadeusz Pawlikowski, Trzmiele Polski: przewodnik terenowy, Suwałki: Krzysztofiak & Krzysztofiak, 2004, ISBN 83-920046-9-8, OCLC 749447213 [dostęp 2022-12-14].
  3. a b Paul H. Williams i inni, Bumblebees with big teeth: revising the subgenus Alpigenobombus with the good, the bad and the ugly of numts (Hymenoptera: Apidae), „European Journal of Taxonomy”, 892, 2023, s. 1–65, DOI10.5852/ejt.2023.892.2283, ISSN 2118-9773 [dostęp 2024-09-04] (ang.).
  4. a b c Pierre Rasmont, Guillaime Ghisbain, Michael Terzo, Bumblebees of Europe and neighbouring regions, Verrières-le-Buisson 2021, ISBN 978-2-913688-38-4, OCLC 1299145852 [dostęp 2022-12-15].
  5. a b c Aneta Sikora, Pszczoły w mieście : trzmiele Wrocławia, wyd. 1, Wrocław: Stowarzyszenie Natura i Człowiek, 2018, ISBN 978-83-945844-0-5, OCLC 1088968846 [dostęp 2022-12-14].
  6. a b D. Goulson i inni, Social learning drives handedness in nectar-robbing bumblebees, „Behavioral Ecology and Sociobiology”, 67 (7), 2013, s. 1141–1150, DOI10.1007/s00265-013-1539-0, ISSN 0340-5443 [dostęp 2022-12-15].