Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Kirowie
Tryfonowski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny męski klasztor w Kirowie.
 Widok ogólny monasteru: od lewej sobór, cerkiew nadbramna i dzwonnica | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru |
męski |
| Eparchia | |
| Archimandryta |
biskup wiacki i słobodzki Marek (Tużykow) |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór |
Zaśnięcia Matki Bożej |
| Cerkiew |
św. Mikołaja |
| Założyciel klasztoru |
św. Tryfon Wiacki |
| Fundator | |
| Styl |
staroruski, barok moskiewski |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
od 1580 |
| Data zamknięcia |
po 1917 |
| Data reaktywacji |
po 1991 |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu kirowskiego  | |
Położenie na mapie Kirowa  | |
 58°36′03″N 49°41′24″E/58,600833 49,690000
| |
| Strona internetowa | |
Twórcą wspólnoty monastycznej był późniejszy święty mnich Tryfon Wiacki; w 1580 car Iwan IV Groźny wydał zgodę na budowę klasztoru[1]. Był to jeden z najstarszych klasztorów w regionie wiackim i zarazem jeden z najważniejszych ośrodków prawosławnego życia religijnego na tym terenie[2]. Początkowo główną świątynią klasztorną był drewniany sobór Zaśnięcia Matki Bożej z sześcioma kopułami. Oprócz niego kompleks monasterski składał się z refektarza, szpitala (każdy budynek z domową cerkwią), budynku mieszkalnego z czternastoma celami mnichów, biblioteki, obiektów gospodarczych, drewnianej kaplicy nad uważanym za święte źródłem oraz dzwonnicy. Całość otaczał mur obronny z bramą wjazdową, nad którą zlokalizowano nadbramną cerkiew św. Mikołaja[3]. 26 maja 1684 arcybiskup wiacki i wielkopermski poświęcił kamień węgielny pod nowy sobór monasterski, zbudowany w ciągu pięciu lat przez dwustu robotników kierowanych przez Isaję Złygostiewa[3].
We wnętrzu soboru zachował się powstały w latach 1894–1896 pięciorzędowy ikonostas, wyrzeźbiony przez mistrza Szyszkina z Kalazina, z ikonami grupy ikonografów pracujących pod kierunkiem Ł. Pariłowa z Paliecha, które dołączono do starszych ikon z XVI i XVII wieku. Jedną z nich jest czczona lokalnie kopia ikony Matki Bożej „Cierpiąca”[4]. W soborze umieszczono rakę z relikwiami św. Tryfona Wiackiego oraz egzemplarz Ewangelii, który według tradycji został przepisany przez świętego[4].
Nadbramna cerkiew św. Mikołaja została wzniesiona w stylu moskiewskiego baroku[4]. W XVIII stuleciu do pierwotnego zespołu budynków klasztornych dobudowano nową cerkiew Zwiastowania (w 1728), wzniesioną na miejscu najstarszego soboru, obiekt mieszkalny dla przełożonego monasteru oraz większy budynek z celami dla mnichów[4].
Po rewolucji październikowej monaster został zamknięty, a znaczna część jego zabudowań rozebrana[5]. Do reaktywacji życia monastycznego doszło po rozpadzie ZSRR.
W 2010 w soborze monasterskim został pochowany metropolita wiacki i słobodzki Chryzant (Czepil)[6].
Przypisy
edytuj- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.427
- ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., ss.427-428
- ↑ a b A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.428
- ↑ a b c d A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.429
- ↑ A. Nizowski, Samyje znamienityje..., s.430
- ↑ В Вятской епархии простились с митрополитом Хрисанфом
Bibliografia
edytuj- A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5