Trifenylometanol

związek chemiczny

Trifenylometanolorganiczny związek chemiczny, trzeciorzędowy alkohol aromatyczny. Jest to krystaliczne ciało stałe, nierozpuszczalne w wodzie i eterze naftowym, a rozpuszczalne w etanolu, acetonie, benzenie i eterze dietylowym[2]. W reakcji z chlorkiem acetylu otrzymuje się z niego chlorek trytylu[5].

Trifenylometanol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C19H16O

Masa molowa

260,33 g/mol

Wygląd

beżowe ciało stałe[1]

Identyfikacja
Numer CAS

76-84-6

PubChem

6457

Podobne związki
Podobne związki

chlorek trytylu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Może zostać otrzymany poprzez dodanie magnezu do bromobenzenu w obecności bezwodnego eteru dietylowego. Do powstałego bromku fenylomagnezu dodaje się benzoesan etylu lub benzofenon w suchym benzenie, a następnie stężony kwas siarkowy. Jest to przykład reakcji Grignarda[6].

Reakcja bromku fenylomagnezu z benzofenonem
Reakcja bromku fenylomagnezu z benzofenonem


W silnie kwasowych roztworach zmienia barwę na żółtą w wyniku tworzenia się stabilnego karbokationu trytylowego.

Tworzenie się karbokationu trytylowego pod wpływem stężonego kwasu siarkowego
Tworzenie się karbokationu trytylowego pod wpływem stężonego kwasu siarkowego


Przypisy

edytuj
  1. a b c d e Trifenylometanol (nr 134848) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-06-15]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. a b c d e f David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-512, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  3. Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  4. Trifenylometanol (nr 134848) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-15]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  5. W.E. Bachmann. Triphenylchloromethane. „Org. Synth.”. Coll. Vol. 3, s. 841, 1955. [dostęp 2011-06-15]. (ang.). 
  6. W.E. Bachmann, H.P. Hetzner. Triphenylcarbinol. „Org. Synth.”. Coll. Vol. 3, s. 839, 1955. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).