Tour de France 1987
74. Tour de France rozpoczął się 1 lipca w Berlinie, a zakończył się 26 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 22 etapów, w tym: 10 etapów płaskich, 8 etapów górskich i 5 etapów jazdy indywidualnej na czas. Cała trasa liczyła 4231 km.
| |||
| Data | |||
|---|---|---|---|
| Etapów |
25 (26) | ||
| Dystans |
4231 km | ||
| Czas zwycięzcy |
115 h 27' 42" | ||
| Zgłoszenia |
207 kolarzy | ||
| Ukończyło wyścig |
135 kolarzy | ||
| Podium | |||
| Pierwsze miejsce | |||
| Drugie miejsce | |||
| Trzecie miejsce | |||
| Pozostałe klasyfikacje | |||
| Górska | |||
| Punktowa | |||
| Sprinterska | |||
| Młodzieżowa | |||
| Kombinowana | |||
| Najaktywniejszych | |||
| Drużynowa |
| ||
| Drużynowa punktowa |
| ||
Klasyfikacje
edytujKlasyfikację generalną wygrał Irlandczyk Stephen Roche, wyprzedzając Hiszpana Pedro Delgado i Francuza Jeana-François Bernarda. Roche został tym samym pierwszym kolarzem z Wysp Brytyjskich, który wygrał Wielka Pętlę. Klasyfikację górską wygrał Kolumbijczyk Luis Herrera, punktową Holender Jean-Paul van Poppel, sprinterską Francuz Gilbert Duclos-Lassalle, kombinowaną jego rodak – Jean-François Bernard, a młodzieżową Meksykanin Raúl Alcalá. Najaktywniejszym kolarzem został kolejny reprezentant gospodarzy, Régis Clère[1]. W obu klasyfikacjach drużynowych najlepsza była francuska drużyna Système U[2].
Zwycięzca poprzedniej edycji, Amerykanin Greg LeMond nie wystartował w 1987 roku z powodu wypadku.
Po zakończeniu pierwszego etapu tej edycji prowadzenie w klasyfikacji generalnej objął Polak, Lech Piasecki, którzy został pierwszym kolarzem z bloku wschodniego, który nosił maillot jaune. Podczas tej edycji Touru koszulka ośmiokrotnie zmieniała właściciela, co było nowym rekordem.
Zmiany w stosunku do poprzednich edycji
edytujW 1987 roku zmieniono zasady klasyfikacji młodzieżowej. W latach 1983–1986 była to w zasadzie klasyfikacja debiutantów, w której liczono wyniki tylko tych kolarzy, którzy startowali w TdF po raz pierwszy w karierze. Od 1987 roku klasyfikację tę otwarto dla wszystkich kolarzy poniżej 25 roku życia.
Zmniejszono także liczbę zawodników w poszczególnych ekipach z 10 do 9, by dopuścić więcej drużyn do startu[3].
Doping
edytujPodczas Tour de France testy dopingowe trzech kolarzy dały wynik pozytywny: Dietrich Thurau z RFN stosował nandrolon, a Włosi Guido Bontempi i Silvano Contini wspomagali się testosteronem[4].
Drużyny
edytujW tej edycji TdF wzięły udział 23[5] drużyny:
|
|
|
Etapy
edytuj
Liderzy klasyfikacji po etapach
edytuj
Klasyfikacje końcowe
edytuj| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Czas |
|---|---|---|---|
| 1. |  Stephen Roche  |
Carrera | 115 h 27' 42" |
| 2. |  Pedro Delgado |
PDM | +40" |
| 3. |  Jean-François Bernard |
La Vie Claire | +2' 13" |
| 4. | Charly Mottet |
Système U | +6' 40" |
| 5. |  Luis Herrera |
Café de Colombia | +9' 32" |
| 6. | Fabio Parra |
Café de Colombia | +16' 53" |
| 7. | Laurent Fignon |
Système U | +18' 24" |
| 8. | Anselmo Fuerte |
BH | +18' 33" |
| 9. |  Raúl Alcalá |
7-Eleven | +21' 49" |
| 10. | Marino Lejarreta |
Orbea | +26' 13" |
| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. |  Jean-Paul van Poppel  |
Superconfex | 263 |
| 2. | Stephen Roche |
Carrera | 247 |
| 3. | Pedro Delgado |
PDM | 228 |
| 4. | Jean-François Bernard |
La Vie Claire | 201 |
| 5. |  Jozef Lieckens |
Joker-Emerxil | 195 |
| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Luis Herrera  |
Café de Colombia | 452 |
| 2. | Anselmo Fuerte |
BH | 314 |
| 3. | Raúl Alcalá |
7-Eleven | 277 |
| 4. | Pedro Delgado |
PDM | 224 |
| 5. | Fabio Parra |
Café de Colombia | 180 |
Klasyfikacja młodzieżowa
edytuj| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Czas |
|---|---|---|---|
| 1. | Raúl Alcalá  |
7-Eleven | 115 h 49' 31" |
| 2. | Erik Breukink |
Panasonic | +31' 46" |
| 3. | Gilles Sanders |
KAS | +59' 08" |
| 4. |  Jesper Skibby |
Colnago | +59' 24" |
| 5. | José Sanchis |
Orbea | +1 h 08' 17" |
Klasyfikacja sprinterska
edytuj| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Gilbert Duclos-Lassalle  |
Z-Peugeot | 249 |
| 2. | Jean-Paul van Poppel |
Superconfex | 178 |
| 3. | Régis Clère |
Teka | 142 |
| 4. | Martin Earley |
Fagor | 100 |
| 5. | Teun van Vliet |
Panasonic | 70 |
Klasyfikacja kombinowana
edytuj| Pozycja | Zawodnik | Drużyna | Punkty |
|---|---|---|---|
| 1. | Jean-François Bernard  |
La Vie Claire | 72 |
| 2. | Laurent Fignon |
Système U | 70 |
| 3. | Stephen Roche |
Carrera | 69 |
| 4. | Luis Herrera |
Café de Colombia | 65 |
| 5. | Anselmo Fuerte |
BH | 65 |
Klasyfikacja drużynowa punktowa
edytuj| Pozycja | Drużyna | Punkty |
|---|---|---|
| 1. | Système U |
1790 |
| 2. | PDM |
1804 |
| 3. |  7-Eleven |
1821 |
| 4. | Panasonic |
1863 |
| 5. | BH |
2670 |
Klasyfikacja drużynowa
edytuj| Pozycja | Drużyna | Czas |
|---|---|---|
| 1. | Système U |
346 h 44' 02" |
| 2. | Café Colombia |
+38' 20" |
| 3. | BH |
+56' 02" |
| 4. | Fagor |
+1 h 07' 54" |
| 5. | La Vie Claire |
+1 h 28' 54" |
Przypisy
edytuj- ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
- ↑ Tour Xtra: Other Classifications & Awards (ang.)
- ↑ 1987: Drama on La Plagne (ang.)
- ↑ Doping bei der Tour de France 1947 – heute (niem.)
- ↑ Les équipes du Tour de France 1987 (fr.)
- ↑ Odcinek ten wygrał Guido Bontempi, jednak został zdyskwalifikowany za doping. Drugi na mecie Domínguez został przesunięty na miejsce pierwsze.