Tornado (klasa jachtu)
Tornado – klasa jachtu żaglowego w układzie katamaranu, będący regatową klasa olimpijska od 1976 roku. Został zaprojektowany w 1967 roku przez Rodneya Marcha[1] z pomocą Terry'ego Pierce'a i Rega White'a specjalnie w celu uzyskania jachtu mającego stać się klasą olimpijską. Od tego czasu zbudowano na świecie ponad 4800 jachtów klasy Tornado.
| |
| Konstruktor | |
|---|---|
| Rok konstrukcji |
1967 |
| Kraj pochodzenia | |
| Typ ożaglowania | |
| Grot |
16,61 m² |
| Fok |
5,33 m² |
| Spinaker |
25 m² |
| Długość maksymalna |
6,09 m |
| Długość LWK |
5,84 m |
| Szerokość maksymalna |
3,08 m |
| Wysokość maksymalna |
9,08 m |
| Masa całkowita |
155 kg |
| Typ kadłuba | |
| Zanurzenie minimalne |
15 cm |
| Zanurzenie maksymalne |
76 cm |
| Załoga |
2 |
| Trapezy |
2 (od 2000) |
| D-PN |
59.0 |
| RYA PN |
644 |
 Schemat łódki | |
Zdolna osiągać prędkości powyżej 30 węzłów z wiatrem i 18 węzłów na wiatr, klasa Tornado jest często określana jako "żeglarska Formuła 1".
Oprócz udoskonaleń technicznych w technologii kadłuba, żagla, drzewców, lepszych bloków i linii - Tornado pozostało niezmienione od początków do początku lat 90. Następnie, w wyniku rosnącej popularności innych, mniejszych katamaranów, klasa Tornado podjęła znaczący program rozwojowy w 1993 roku. Było to szczególnie odpowiedzią na prośbę IYRU o poszukiwanie sposobów na poprawę świadomości publicznej i medialnej żeglarstwa, a po drugie, aby odpowiedzieć potencjalnym pretendentom do roli "najlepszego kata".