Tomasz Sianecki
Tomasz Sianecki (ur. 9 grudnia 1960 w Warszawie[1][2]) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny.
.jpg) Tomasz Sianecki (2017) | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1960 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
Życiorys
edytujUkończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1979)[3], gdzie działał w 1 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”[4]. Został absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[5], uzyskał tytuł zawodowy magistra prawa po obronie pracy dyplomowej pt. Odpowiedzialność karna za wypadki w sporcie[6]. Chcąc uniknąć powołania do wojska, podjął podyplomowe studia dziennikarskie[7][8]. W trakcie studiów pracował w Spółdzielni Studenckiej „Plastuś” i dorabiał jako sprzątacz[9].
Po studiach został zatrudniony w pracowni radiowej Wiktora Legowicza, ówczesnego dyrektora Programu Trzeciego Polskiego Radia[10]. W czerwcu 1987 odbył staż studencki przy audycji Zapraszamy do Trójki[11], której następnie został prowadzącym[12]. Dla tej rozgłośni współprowadził także audycję motoryzacyjną Wrzuć Trójkę[13].
Wystąpił w filmach: Kapitał, czyli jak zrobić pieniądze w Polsce (1989) i V.I.P. (1991) oraz w serialu Teraz albo nigdy! (2008)[14].
Prowadził program dla dzieci Cojak w TVP1[15]. W 1997 rozpoczął pracę w telewizji TVN, dla której prowadził programy: 600 sekund życia i Automaniak[16], a w latach 1998–2010 przygotowywał dla redakcji Faktów humorystyczne i lekkie w formie felietony[17] oraz reportaże o tematyce sportowej[18]. Prowadził serial dokumentalno-fabularny Wielkie ucieczki (2006)[19]. W 2005 został jednym z prowadzących program Szkło kontaktowe w TVN24[20]. W 2007, na fali popularności Szkła kontaktowego, wraz z Grzegorzem Miecugowem napisał książkę Kontaktowi, czyli szklarze bez kitu, za której sprzedaż w nakładzie 600 tys. egzemplarzy wspólnie otrzymali nominację do nagrody Asy Empiku w kategorii historia i literatura faktu[21]. W 2011 został prowadzącym autorski program Ciąg dalszy nastąpił w TVN24[22], a w 2015 – program #Pamięć absolutna.
W 2018 zaczął występować w spektaklu Szkło kontaktowe – live & touch wystawianym w Teatrze 6. piętro w Warszawie, a także podczas objazdowej trasy po Polsce, m.in. na wydarzeniu Top of the Top Sopot Festival w 2022[23].
Wyróżnienia
edytuj- 2006: nominacja do nagrody Grand Press dla dziennikarza roku[24]
- 2006: Wiktor w kategorii największe odkrycie telewizyjne razem z Grzegorzem Miecugowem za program Szkło kontaktowe[25]
- 2007: nominacja do nagrody Asy Empiku w kategorii historia i literatura faktu razem z Grzegorzem Miecugowem za książkę Kontaktowi, czyli szklarze bez kitu[26]
- 2008: Mistrz Mowy Polskiej[27]
- 2011: nominacja do nagrody MediaTory w kategorii InicjaTOR za program Ciąg dalszy nastąpił[28].
Życie prywatne
edytujŻonaty z Aleksandrą, ma syna Kacpra (ur. 2006)[1].
Jego ojciec Bolesław Sianecki był funkcjonariuszem Milicji Obywatelskiej i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[29][30].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Tomasz Sianecki w bazie Filmweb. [dostęp 2016-10-26].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 17.
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1979. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-06-23].
- ↑ „Czarna Jedynka”, 1 Warszawska Drużyna Harcerzy im. Romualda Traugutta, dziś obchodzi stulecie swego istnienia. wpolityce.pl, 9 października 2011. [dostęp 2021-08-11].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 25.
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 26–27.
- ↑ Karolina Nowakowska: Akademia Sukcesu: Sianecki przez malucha wybrał radio. gazetaprawna.pl, 12 grudnia 2014. [dostęp 2020-10-29].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 29.
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 27–28.
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 30.
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 31–33.
- ↑ Sianecki odchodzi. W „Faktach” zamieszanie. dziennik.pl, 11 czerwca 2010. [dostęp 2011-02-02].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 50.
- ↑ Tomasz Sianecki w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2016-10-28].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 33.
- ↑ 18 lat „Automaniaka”!. tvnturbo.pl, 18 maja 2016. [dostęp 2020-10-29].
- ↑ Historia Faktów TVN: Tomasz Sianecki. tvn24.pl, 11 października 2012. [dostęp 2020-01-25].
- ↑ Patryk Pallus: Tomasz Sianecki zwolniony z „Faktów” TVN. wirtualnemedia.pl, 11 czerwca 2010. [dostęp 2011-02-02].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 48.
- ↑ Nowy program w tvn24. wirtualnemedia.pl, 26 stycznia 2005. [dostęp 2011-02-01].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 8.
- ↑ Anita Czupryn: Sianecki: Nie mam swojego Watsona. W nowym programie będę raczej szperaczem niż detektywem. polskatimes.pl, 16 stycznia 2011. [dostęp 2011-02-02].
- ↑ Sianecki 2025 ↓, s. 133–152.
- ↑ Sekielski i Morozowski Dziennikarzami Roku 2006. pb.pl, 18 grudnia 2006. [dostęp 2016-10-28].
- ↑ Łukasz Szewczyk: Wiktory 2006: Tomasz Lis najlepszym publicystą TV. media2.pl, 3 czerwca 2007. [dostęp 2011-02-02].
- ↑ Kto będzie Asem Empiku 2007?. wp.pl, 23 kwietnia 2007. [dostęp 2025-01-09].
- ↑ Mistrz Mowy Polskiej 2008. mistrzmowy.pl. [dostęp 2016-10-28].
- ↑ Nominowani: Inicjator. mediatory.pl. [dostęp 2011-10-17].
- ↑ Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-10-10].
- ↑ Ojciec Tomasza Sianeckiego nie żyje. Dziennikarz pożegnał zmarłego tatę na wizji. naszemiasto.pl, 17 marca 2022. [dostęp 2024-10-10].
Bibliografia
edytuj- Tomasz Sianecki: Szklane ukłony. Moje 20 lat w „Szkle kontaktowym”. Warszawa: Agora, 2025. ISBN 978-83-8380-143-8.