Tomás Luis de Victoria

hiszpański kompozytor

Tomás Luis de Victoria (ur. 1548, zm. 27 sierpnia 1611 w Madrycie) – jeden z najwybitniejszych hiszpańskich kompozytorów przełomu XVI/XVII w, tworzący w stylu późnego renesansu.

Tomás Luis de Victoria
Ilustracja
Data urodzenia

1548

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 1611
Madryt

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Życie

edytuj

Studiował w Rzymie w jezuickim Collegium Germanicum (razem z Giovannim Pierluigim da Palestrina), gdzie spędził większość swego życia. W latach 1578–85 był duchownym przy kościele San Girolamo della Carità; wydał wówczas wiele swoich utworów. Ponadto od 1569 był organistą i śpiewakiem w kościele Santa Maria di Monserrato. W 1585 powrócił do Hiszpanii, jednak wielokrotnie odwiedzał Rzym (m.in. w związku z pogrzebem Palestriny). Lata 1587–1603 spędził w madryckim klasztorze. Od 1603 był muzykiem córki cesarzowej, Margarity.

Twórczość

edytuj

Komponował przede wszystkim religijną muzykę chóralna a capella. Jego styl był bliski stylowi Palestriny, był jednak w muzyce bardziej mistyczny i emocjonalny od swego klasycznego mistrza. Twórczość de Victorii charakteryzuje się większą od Palestriny swobodą harmoniczną, czytelniejszą retoryką i chętniejszym sięganiem po brzmienia dysonansowe (sekundy i septymy). Ponadto bardzo często operował wyraźnymi motywami i imitacjami. Powoduje to, że w jego muzyce odczuwalne są już wczesne zasady baroku.

Główne dzieła

edytuj
  • Caligaverunt
  • Ne timeas Maria
  • Ave Maria
  • O quam gloriosum est regnum
  • Officium defunctorum
  • Officium Hebdomadae Sanctae (na Wielki Tydzień)
  • Popule meus

Zobacz też

edytuj
  • Requiem 1583: Agnus Dei w wykonaniu Olgi Mysłowskeij (S), Piotra Olecha (A), Aleksandra Kunacha (T), Marcina Sobczyka (B), Piotra Wilczyńskiego (pozytyw), Marka Nawrockiego (dyr.)
  • Requiem 1583: Communio (Lux aeterna) w wykonaniu Olgi Mysłowskiej (C), Macieja Gocmana (A), Marcina Trzcińskiego (T), Marcina Sobczyka (B), Barbary Świderskiej (pozytyw), Marka Nawrockiego (dyr.)

Linki zewnętrzne

edytuj