Thero-Salicornietalia

Silnie halofilne zbiorowiska solirodu (Thero-Salicornietalia) – zbiorowisko roślinne halofitów w randze rzędu, jedyne w obrębie klasy Thero-Salicornietea.

Thero-Salicornietalia
Ilustracja
Słone bagnisko z solirodem zielnym
Syntaksonomia
Klasa

Thero-Salicornietea

Rząd

Thero-Salicornietalia

Ping. 1953 em. R.Tx. 1954 in R.Tx. et Oberd. 1958

Charakterystyka

edytuj

Zbiorowiska typowe dla obszarów nadmorskich i solnisk śródlądowych.

Zespół tworzą luźno rosnące, słabo okrywające ziemię rośliny. Zbiorowiska ubogie w gatunki roślin naczyniowych. Identyfikacja zespołu roślinego wymaga identyfikacji drobnych gatunków (lub podgatunków) w obrębie gatunku zbiorowego soliroda zielnego Salicornia europaea.

Występowanie
W Polsce występują bardzo rzadko, tylko na silnie zasolonych i zabagnionych solniskach nadbałtyckich (Wyspa Chrząszczewska i Kołobrzeg) oraz śródlądowych (na Kujawach), przy czym w każdym wypadku miejsca występowania związane są z wysiękami solanek, a nie z zalewami wód morskich, które w przypadku polskiego wybrzeża są zbyt słabo zasolone[1][2].
Charakterystyczna kombinacja gatunków
ChCl., ChO. : soliród zielny Salicornia europaea, sodówka nadmorska Suaeda maritima.
Ochrona
Siedlisko przyrodnicze w Unii Europejskiej podlegające ochronie w obszarach Natura 2000.
Znaczenie
Przydatność dla rekreacji znikoma (ciekawostka przyrodnicza). Roślinność tego rodzaju może być wykorzystywana do rekultywacji obszarów silnie zasolonych.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Eugeniusz Ćwikliński. Słonawy źródliskowe na Wyspie Chrząszczewskiej w województwie szczecińskim. „Fragm. Florist. Geobot.”. 23, 1, s. 57-68, 1977. 
  2. Bosiacka Beata i Stachowiak Mieczysław. Źródliskowe solniska z Salicornia europaea (Chenopodiaceae) w okolicach Kołobrzegu. „Fragm. Flor. Geobot. Polonica”. 14, 2, s. 337-345, 2007. 

Bibliografia

edytuj
  • Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.